In 2010 was het masterplan klaar. Alleen bleef het vanaf toen stil. Daar komt verandering in en die zal niet onopgemerkt voorbijgaan. Schepen Van de Velde beschikt nu niet alleen over een concrete timing van de werken, maar wil het masterplan ook herbekijken. Hij vreest dat met het huidige ontwerp de Scheldekaaien een ‘dooie wandelzone’ zullen zijn. Een meer essentiële wijziging is de verhuizing van de parkeergarage onder de Scheldekaaien aan de wijk Sint-Andries.

De parking moet dichter bij het stadscentrum komen en dat moet niet noodzakelijk ondergronds zijn. Dit zal zeker weer voldoende stof tot verhitte discussies tussen links en recht opleveren. Voor rechts is dit een goede zaak, want het verhoogt de bereikbaarheid van het stadscentrum met de wagen. Links ziet hier juist een bedreiging in voor de leefbaarheid in het oude stadscentrum.

Het zag er anders allemaal zo goed uit voor de Scheldekaaien. Het was het plan dat het langst op de tafel bleef liggen. Al decennia worstelt Antwerpen met de Scheldekaaien. Talrijke plannen zagen het licht, maar verdwenen al even snel in alle stilte in het Stadsarchief. Deze strook van zeven kilometer lang en honderd meter breed vormt een muur tussen de Antwerpenaars en zijn rivier. Het had de bedenkelijke reputatie van de mooiste parking van de wereld te zijn. Het masterplan deed de Antwerpenaar dromen. Gelukkig betrekt Van de Velde de Antwerpenaar opnieuw bij de wijzigingen in het masterplan. Het definitieve ontwerp voor de Scheldekaaien kwam tot stand dankzij de inspraak van ruim achthonderd bewoners.

Ooit zullen onze kinderen over de vernieuwde Scheldekaaien slenteren. Het klinkt gek, maar we hebben dat dan vooral te danken aan de stijging van de waterspiegel waardoor de Scheldekaaien sowieso moeten worden verhoogd. Veel tijd voor nog meer studies en plannen is er niet. Onze kinderen zullen oordelen of Van de Velde de juiste beslissing nam.