Bijna 5 jaar geleden botste de Pajotse zakenman Marc B. (65) met zijn wagen tegen een bloembak toen hij naar het bos reed om er met zijn zoon te gaan joggen. “De politie sprak van bizarre omstandigheden”, pleitte de advocaat van het slachtoffer. “Zo was mijn cliënt duidelijk versuft en stond de grote bloembak ook duidelijk aangegeven.“

De man trok later op de dag naar het ziekenhuis, waar bleek dat hij een zware dosis aan kalmeringspillen en antidepressiva in zijn bloed had. De zestiger stapte naar de politie, die zijn toenmalige echtgenote arresteerde.

De vrouw ging onmiddellijk over tot bekentenissen. Ze verklaarde dat ze vier slaap- en kalmeringspillen in de vinaigrette van zijn kreeft had gedraaid. “We stonden op het punt te scheiden, maar hij wilde nooit praten over de financiële kant van de zaak”, verklaarde Sandra A. vrijdag op de zitting van de correctionele rechtbank. “Ik wilde een rustig gesprek met hem. Daarom heb ik die medicatie in zijn maaltijd vermengd. Het gaat om dezelfde hoeveelheid pillen die ik zelf innam ’s avonds. Ik heb toen geen pillen genomen, maar ik ben in slaap gevallen voor hij thuiskwam. Ik had nooit de bedoeling hem te doden.”

Buitensporige hoeveelheid medicatie

Maar het openbaar ministerie ziet dat anders. “Het slachtoffer kreeg een buitensporige hoeveelheid kalmeringsmiddelen toegediend”, sprak de openbaar aanklager tijdens haar vordering. “En hoe kon ze nog een gesprek met haar echtgenoot voeren als ze zelf al was gaan slapen? Ze wist ook dat je die pillen niet te laat op de avond mocht innemen, omdat je anders ’s morgens nog versuft bent. Uit het expertiseverslag blijkt bovendien dat het slachtoffer in een coma had kunnen vallen indien hij vijf glazen alcohol zou hebben gedronken. Bij tien glazen kon die cocktail zelfs dodelijk zijn! Het is duidelijk dat er een intentie tot doden was.”

Ondanks de zware tenlastelegging was het parket opvallend mild met de vordering: 2 jaar cel met uitstel. “Het dossier heeft helaas lange tijd stilgelegen om onverklaarbare redenen”, aldus de substituut-procureur van het parket van Halle-Vilvoorde. “De redelijke termijn is dan ook overschreden. Anders had ik hier een aanzienlijke straf gevorderd. De beklaagde heeft ook een gunstig strafverleden en heeft na haar voorlopige hechtenis van vier maanden de voorwaarden van het justitiehuis zeer goed nageleefd.”

Onzekerheid

De verdeling ging echter nog een stapje verder en vroeg de rechtbank om een eenvoudige schuldigverklaring uit te spreken op basis van artikel 402 van het strafwetboek (het opzettelijk toedienen van stoffen die de dood kunnen teweegbrengen, zonder het oogmerk te doden, maar die wel de gezondheid zwaar kunnen schaden, nvdr.). “Mijn cliënte leefde in die periode in een enorme onzekerheid”, pleitte meester Katelijne Van Bellingen. “Ze moest op het einde van de maand de woning verlaten, maar haar echtgenoot wimpelde altijd de gesprekken af over de regelingen die moesten getroffen worden. Ze heeft die medicatie dan in zijn vinaigrette gedraaid om een rustig gesprek te kunnen hebben, maar helaas is ze in slaap gevallen voor hij thuiskwam.”

Causaal verband?

Volgens Van Bellingen staat het daarenboven niet vast dat het toedienen van de medicatie een verband houdt met het ongeval van het slachtoffer daags nadien. “Niemand stelt zich vragen bij de enorme snelheid waarmee hij die ochtend reed. Bovendien blijkt uit het dossier ook dat die bewuste bloembak die nacht was verplaatst. Het gaat hier om een gewoon ongeval.“

In haar laatste woord herhaalde de beklaagde dat ze haar toenmalige echtgenoot niet wilde doden. “De dosis medicatie die ik in de vinaigrette heb gedraaid is dezelfde dosis die ik elke avond innam, in combinatie met alcohol. Ik wist niet dat die zo sterk was.“

Het vonnis in de zaak valt op 23 juni.