In januari werd Maureen in Leutasch in Oostenrijk al Belgisch kampioen zowel in de slalom als de reuzenslalom. In Peer deed ze de indoortitel er bovenop.

De Hemiksemse lefgozer was nog geen vier toen ze, op skivakantie met mama en papa, al op de latten stond. “We zagen meteen hoe hard ze erin op ging”, vertellen de mama en papa. “We besloten haar daarom in te schrijven bij WeSki, de club van Aspen in Wilrijk.” Twee keer per week traint ze daar om haar techniek bij te schaven, want naast een gezonde dosis lef is dat de doorslaggevende factor. “Anders vlieg je uit de bocht”, zegt Maureen.

Uiteraard is haar stille droom ooit op een WK of de Olympische Spelen te staan, al beseft ze dat die kans zeer gering is. We zijn nu eenmaal geen skiland. “Ik koester alleszins toch de droom de top 30 te bereiken”, vertelt het meisje met zekere nuchterheid. “Het is nu ook vooral heel leuk om te doen, om in het buitenland nieuwe pistes te ontdekken, nieuwe mensen te leren kennen en onder vrienden competitie te houden. Op de piste zijn we tegenstanders, maar daarbuiten heb ik er al verschillende vrienden aan overgehouden.”

“De vriendschap en het plezier moeten nog altijd primeren. Met beide voeten op de grond blijven en we zien wel. De keuze is volledig aan haar”, treden haar ouders haar bij.

Voetbal

Keuzes maken, gaat er op termijn bij zijn, want Maureen speelt ook nog voetbal bij Schelle Sport. “Ik besef dat ik op een bepaald moment ga moeten kiezen, maar daar ben ik nu nog niet uit, ik doe het alletwee even graag.”

Volgend seizoen maakt ze de overstap naar de U12 en wordt het weer een aanpassing, want dan komt ze uit tegen skiesters die ouder zijn. Al heeft ze er het volste vertrouwen in. “Een deel van hen ken ik al. In de reguliere competitie heb ik op een wedstrijd na toen ik derde werd en een manche dat ik niet kon, alles gewonnen. Samen met de titels geeft dat vertrouwen. Ik kijk ook al uit naar de volgende stap, want nu ski ik nog met ‘stubbies’, vanaf dertien jaar is dat met de ‘grote stokken’.”

Hoe het ook draait of keert, de adrenaline om met een rotvaart van 50 tot 60 kilometer van de berg te scheuren, daar gaat Maureen volledig in op. “Ik voel geen angst bij het skiën. Gelukkig heb ik ook nog niet echt zware kwetsuren opgelopen. Buiten een keer toen ik op mijn schouder viel en ik in het gips moest.”

Bart Roggeman