De patroonheilige van Elewijt wordt al eeuwen aanbeden en aanroepen tegen de hondsdolheid. Met brandijzers voor mens en dier probeerde men deze ziekte weg te branden. Met Comt Hubertus vieren t’ Elewijt, werden bedevaarders daartoe aangezet. Ze kwamen met honderden van heinde en verre.

Nieuwe deelnemers

“Door de werken in de Driesstraat hebben we de processieweg moeten hertekenen”, zegt Ann Huybrechts van de parochieploeg. “We vertrekken aan de kerk om 10 uur, na de dierenwijding op het kerkplein. Om het verhaal van onze patroonheilige in te kleuren hebben we ook mensen van buiten Elewijt aangesproken, waardoor de processie nieuwe impulsen en meer volume krijgt.” (Lees verder onder de foto)

Nieuw zijn onder meer Rubens en zijn vrouw Hélène Fourment en hun kinderen, de Sint Sebastiaansgilde van Weerde in traditionele klederdracht, het Elewijts Bachkoor en een groep bedevaarders van Zemst-Laar, die jaarlijks heen en terug naar Scherpenheuvel stappen.

Bewoners van Ons Tehuis Brabant uit Kampenhout vormen een rozenkransgroep, de hondenschool van Elewijt loopt mee en ook een schaapherder. Davidsfonds Elewijt zorgt voor logistieke ondersteuning.

Act met brandijzers

Op de pastorij van Elewijt worden de oude brandijzers bewaard die gebruikt werden tegen de hondsdolheid. Daarmee werd de kwaal bij mens en dier ‘weggebrand’. Ze bestaan uit een ijzeren staaf die uitloopt op een stempel in de vorm van een jachthoorn en dragen de aanduiding pro hominibus (voor mensen) en pro canibus (voor honden en dieren). “Die brandijzers worden meegedragen in de processie en voor de toeschouwers is daarrond een verrassende act uitgewerkt”, klinkt Ann heel geheimzinnig. (Lees verder onder foto)

Oude legende

Tijdens een jacht in de Ardennen komt Hubertus oog in oog te staan met een hert, dat een stralend kruisbeeld in zijn gewei draagt. Een stem zet hem ertoe aan om voortaan op zielen te jagen. Zo wordt Hubertus de patroonheilige van de jagers.

Hubertus zou ook een hondsdolle man genezen hebben, waardoor zijn hulp tegen deze ziekte ingeroepen werd. Daardoor kende Elewijt van 1500 tot 1850 een toestroom van bedevaarders. De viering van de heilige tijdens een ‘ommegang’, die voor het eerst uitging op Pinkstermaandag 1603, is een traditie die tot vandaag is blijven bestaan.