Je zou verwachten dat ze bij Tisselt wel aan het foeteren waren over die laatste drie minuten, maar niets was minder waar. “We hebben keihard gestreden tegen een heel sterke tegenstrever. En we deden het ook voornamelijk met onze jonge gasten. Hoe goed hebben zij het niet gedaan?”, vraagt coach Frank Staes zich hardop af.

“Nee, ik heb alleen maar positieve dingen gezien. Er stonden wel acht gasten op het veld die na 2000 geboren waren. De stappen die die jongens vooruit hebben gezet, dan kan je toch niet ontevreden zijn. Op het einde wisselde Achel wel wat spelers, en je zag dat het wat moeilijker werd. Maar dat is toch normaal, niet?”

Tisselt heeft er ook een topseizoen opzitten. De ploeg promoveerde vorig jaar naar 1ste provinciale, als nummer zeven in tweede provinciale. En dit seizoen pakte het de eerste periodetitel én streed het nog lang mee in de interprovinciale eindronde. “En daarin hebben we ons echt ook laten zien”, gaat de coach verder. “Van de drie matchen die we speelden, hebben we er maar één slechte gespeeld: vorige week donderdag tegen Eksel (waarin het 1-0 werd en Tisselt de eindronde moest verlaten, red.). Boezinge, Humbeek, … dat waren toch ook allemaal topclubs.”

“En we pakken 54 punten, als nieuwkomer kan je daar toch alleen maar trots op zijn. Of we volgend seizoen op ons elan verder gaan? Kijk, ik geloof daar niet in, maar we gaan er alles aan doen om onze prestaties van dit seizoen te evenaren. Eenvoudig gaat dat zeker niet worden. We gaan er alles aan doen om te bevestigen.”

Als we vragen naar zijn mooiste moment dit seizoen was, moet Staes niet lang nadenken. “Ik was coach bij Sporting Hove waar ik een heel jonge Glen De Cock mee lanceerde. Sterker nog, ik was zijn coach in de eerste match, en ik was er bij zijn laatste partij nu ook bij.”

Einde verhaal voor De Cock

Aanvoerder De Cock was uiteraard ook tevreden over zijn laatste pot voor Tisselt. “Wat voor een seizoen speelden wij toch! En als je dan ook nog eens de eindronde mag gaan spelen… Het is lastig om te stoppen. Zeker, omdat het door een aanslepende blessure komt. Gelukkig begint mijn zoontje ook, zo kan ik er toch een beetje bij blijven, hé.”