De aanwezige toeschouwers kregen een zenuwachtige wedstrijd te zien. Weinig doelgevaar, hoge intensiteit. Halfweg de eerste helft was het Tuur Van Ballaer die Oud-Turnhout bevrijdde met de openingstreffer. “De eerste helft hadden wij controle over de partij”, aldus Baelus, T1 van Oud-Turnhout. “Na de pauze kwam Wechelderzande enkele keren dicht bij de gelijkmaker, maar mijn jongens hebben ontzettend veel weerbaarheid getoond.”

Na het laatste fluitsignaal barstte het feest meteen los. “We hebben een schitterende terugronde gespeeld na een ietwat moeilijke start”, meent de Oud-Turnhoutse coach. “Ik ben geweldig trots op deze groep. Zij verdienen het om in derde provinciale te voetballen. Maar eerst gaan we genieten. En recupereren, want heel wat jongens zitten op hun tandvlees. Vanavond gaan we feestvieren, want een eindronde win je niet elk jaar.”

Dubbel gevoel bij Wechelderzande

Waar winnaars zijn, zijn ook verliezers. Bij Wechelderzande overheerste een dubbel gevoel na afloop. “Ik vond ons in de eerste helft te plat acteren”, concludeert Kevin Dufraing. Daar kwam in de tweede helft verandering in, maar verder dan een bal op de lat kwamen we helaas niet. Enerzijds is het zuur dat je die finale net niet kunt winnen, zeker omdat de club dit seizoen 100 jaar bestaat. Uitgerekend dit weekend staan er tal van festiviteiten gepland. Langs de andere kant hadden we voor aanvang van dit seizoen altijd getekend voor dit scenario.”

Ondanks de zure nederlaag en het missen van de promotie overheerst fierheid bij Wechelderzande. “Het is heel spijtig”, gaat Defraing verder. “Maar we moeten vooral trots zijn op het seizoen dat we gedraaid hebben. Daarom zullen we donderdagavond een mooi einde maken op ons fraaie seizoen. We mogen echt trots zijn op onze prestaties.” De ouderdomsdeken van Wechelderzande blaast in november 40 kaarsjes uit, maar weet van geen ophouden. “Ik heb besloten er nog een jaartje bij te doen, want ik voel me nog goed. De laatste vier seizoenen was ik niet of nauwelijks geblesseerd. Samen met Wouter De Bruyn, die een jaartje jonger is, maakte ik deel uit van de op twee na minste gepasseerde ploeg uit onze reeks. Ik zou dus niet weten waarom ik zou moeten stoppen”, besluit een optimistische Dufraing.

(dero)