Wat is er nóg meer erfgoed dan het Belgisch trekpaard? Begin vorig eeuw waren de stoere boerenpaarden zelfs het grootste exportproduct van ons land. Rond 1900 bedroeg het aantal koudbloedpaarden dat jaarlijks vanuit België naar de Verenigde Staten werd geëxporteerd liefst 1.600 stuks.

De familie Beullens zette samen met de erfgoedraad en de gemeente een boeiend programma op, met tentoonstelling van de verschillende kleuren, een demonstratie met hoefsmid Jeroen Baeten, een cursus toiletteren, huifkarritten en ploegen. Het Aangespannen Trekpaard zorgde mee dat kinderen op een trekpaard mochten zitten of met z’n allen op een vliegend tapijt achter een ‘pjeid’.

“Rond de middag hadden al 86 kindjes een ritje gemaakt”, zegt Eva De Smidt, die samen met haar moeder Monique Beullens (63) de fokkerij van haar grootvader Frans Beullens heeft overgenomen. “Mijn grootvader is begonnen met stamboekfokken, voor wedstrijden. Maar zijn vader en overgrootvader werkten hier ook al met Belgische trekpaarden op de boerderij”, vertelt Eva. “Eigenlijk zijn we dus al vijf generaties bezig.”

Stal Groenenbroek mocht in de nacht van vrijdag op zaterdag nog een gezond hengstveulen verwelkomen. “Nét op tijd voor de Erfgoeddag. Eigenlijk was onze merrie Aliss al uitgerekend voor 12 april”, vertelt Eva. “Als fokker heb je liever een merrieveulen, want wij houden de hengsten niet bij. Maar dat het veulen gezond en sterk is, is het allerbelangrijkste.”

Bezoekers mochten kiezen uit de namen Cisse, Matiss of Ilias. “Bij Belgisch trekpaarden is er geen vastgelegde beginletter per geboortejaar zoals in veel warmbloedstamboeken”, legt Eva uit.

Dat het Belgisch trekpaard nog een grote aantrekkingskracht uitoefent was duidelijk, want zelfs in de regen bleef het bezoek toestromen.