Billy the Bull, vliegende ganzen en een poldermolen naar het voorbeeld van de Buitenmolen van Berendrecht nemen de gevel in beslag. Een donkere wolkenhemel geeft het geheel een dreigende sfeer, terwijl onderaan in het kunstwerk de zon probeert door te breken. Het dravende rund is natuurlijk een directe verwijzing naar de slagerij achter die zijgevel. Ook de vliegende ganzen hoeven geen verklaring in de polderdorpen, die nog maar pas een nieuwe keizer van het gansrijden hebben verwelkomd. Keizer Maarten Gabriëls, een Zandvlietenaar!

Slager Wannes De La Court: “We kregen een tijd geleden de kans om het aanpalende pand te kopen en besloten om het af te breken en er een parking aan te leggen. Niet onlogisch, want er is in de buurt parkeerschaarste. Dan viel me de grote zijgevel op. We hebben die geïsoleerd, geëffend en met een cementlaag bestreken. Resultaat: een grote, maar nu grijze massa van net iets meer dan honderd m² groot of één are. Daar moesten we toch iets mee doen”, legt Wannes uit.

“Op ATV zag ik ooit een reportage over Street Art Antwerp en dat is me bijgebleven. Dus ging ik op zoek naar Street Art kunstenaars en kwam zo uit bij de West-Vlaamse Julie Bouckhuyt alias Djoels. Wanneer ik haar werken zag, voelde ik meteen een klik. Dus nam ik ongeveer een jaar geleden contact op met haar.”

“Ik liet haar weten dat ik graag een rund zou zien in het eindontwerp, maar voor de rest liet ik haar vrij. We spraken over de polder en de typische eigenheden en dus kon het gansrijden niet ontbreken. Djoels kende het niet en dus stuurde ik haar enkele filmpjes ter info. Langzaam maar zeker ontstond een ontwerp, waar ik mij helemaal kon in terugvinden en dat een directe link heeft met de Polder”, legt Wannes uit.

Een tiental dagen geleden begon ze aan de uitwerking. De hoogtewerker hadden we voorzien van een kap, want de maartse buien waren haar niet meteen goed gezind. Maar ook tijdens de hagelbuien bleef Djoels op post en liet ze het kunstwerk groeien, dag na dag. “Op een gegeven moment vroeg ik me af of het wel goed zou komen. De muur stond vol letters en tekens. Djoels werkte met haar neus bijna tegen de muur en ik vroeg me af of ze een overzicht kon blijven houden en ze stelde me gerust”, legt slager Wannes uit. Het eindwerk mag dan ook gezien worden. Dagelijks krijgen Wannes en zijn vrouw Vicky Imbert alleen maar positieve reacties op het werk van Djoels.

Djoels is ook tevreden over haar werk. “Ik vind het mooi dat Wannes me vrij spel gaf en vertrouwen in me had. Het is niet vanzelfsprekend om zomaar een opvallende gevel van meer dan één are ter beschikking te stellen van een kunstenaar. Toch is die vrijheid voor een artiest belangrijk. Het gaf me de kans om mijn ding te doen en me ook te laten leiden door mijn gevoel.”

Volgers van Djoels gaan zeker op zoek gaan naar twee details die de West-Vlaamse kunstenares in al haar werken verstopt. “Er is altijd ergens een hartje te vinden, dat verwijst naar mijn lief. Er zit ook altijd ergens een sterretje. Dat staat voor mijn overleden hondje Froene”, geeft Djoels nog mee. “Mijn artiestennaam kreeg ik van mijn leermeester tatoeëren. Het is voor mij een trofee, die ik van hem kreeg omdat ik het volgens hem verdiende.”

(Erik Vandewalle)

Info: www.djoelsink.com en Facebook