41 jaar, is dat niet wat vroeg om te stoppen als cafébaas? “In 2004 ben ik begonnen in Den Bizzoe in Sint-Lenaarts. Daarna nam ik een café over in Rijkevorsel en in oktober 2012 dit café in Loenhout. 18 jaar in een café zonder vakantie te nemen, dat is zwaar en weegt echt door. Ik heb het altijd heel graag gedaan, had wel wat hulp maar deed het meeste zelf. Buiten enkele dagen heb ik geen vakantie genomen, nooit op reis geweest. En je hebt als cafébaas ook een onregelmatig leven.”

Dolf zegt dat de huidige crisis in de sector van cafés er niet mee te maken heeft. “Dit is het best draaiende café van Loenhout. Geregeld is het hier volle bak. En wat zo bijzonder is in dit café dat we hier jong en oud over de vloer kregen. Eigenlijk was het een droomjob.”

Bitterballen en snacks

Dolf zegt dat een cafébaas veel kan bijdragen aan de sfeer. “De klanten zeggen dat ik heel sociaal ben. En daar ben ik blij om. Ik heb dat ook altijd geprobeerd. Voor iedere klant wat aandacht, luisteren naar ieders verhaal. Zo kwamen vele jongeren nadat ze naar hun jeugdhuis, fuif of club waren geweest nog afgezakt naar ons café. Dan maakte ik nog tijd om naar hun verhalen te luisteren, hun goede raad te geven of gewoon mee te leven met wat ze beleefd hebben. Als cafébaas moet je soms een goede biechtvader zijn. En vooral horen, zien en zwijgen. Mijn vriendin wist niet altijd wat ik hoorde. De klant moet zijn cafébaas ook echt kunnen vertrouwen.”

Maar Dolf bracht er zelf ook altijd de goede sfeer in. Hij feestte, lachte en zwansde mee met zijn cliënteel. “En je moet je klanten in de watten leggen. Ik trakteerde regelmatig met nootjes, bitterballen en maakte allerlei snacks. En dat werd erg gewaardeerd.” 

“Zondag is een hoogdag. Ik heb als trouwe klanten met Oud-KLJ en de Doelgetters twee voetbalploegen die In de Kievit als stamlokaal hebben. Dan zijn hier nog vijf verenigingen van wielertoeristen kind aan huis. Ook de Chiro, de leden van jeugdhuis De Raap en de KLJ zakken af naar dit café. Ik kreeg van De Raap een T-shirt met de vermelding ‘papa Dolf’.”

Het café was in de zomer zes dagen op zeven open. In de winter was naast maandag ook dinsdag een sluitingsdag. Dolf nam het café over van Mil Van Dyck, beter bekend als Mil Croes. Mil bleef trouwe klant en kwam iedere zondag kaarten. “Maar toen Mil stierf, is het kaarten stilgevallen.”

Frisse pils

En welke bieren vallen het meest in de smaak? “Ik verkocht weinig speciaalbieren. Dit café is een Stellacafé. De frisse pils van ’t vat wordt het meest gedronken, de Stellakraan loopt hier altijd.” En dronk de cafébaas mee? “Wat bijzonder is aan Loenhout dat is de zin: drink er ene mee. Loenhoutenaren trakteren op café aan elkaar en ook aan de cafébaas. En ja, ik heb menige pint meegedronken.”

Wat Dolf nu verder gaat uitspoken weet hij nog niet. “Zeker een halfjaar rusten en genieten van de gewone dingen van het leven. Tijd maken voor mijn vriendin en zelf eens een uitstapje doen. Naar de voetbal gaan kijken, tijd maken familie en vrienden want in dit café heb ik ook echte vrienden gemaakt.”

Met spandoeken, muziek en een lied op zijn lijf geschreven werd Dolf door de klanten gevierd. Op 1 april gaat het café weer open en is het in goede handen van het koppel Sonja en Ludo.