Naast kunstschaatsster Loena Hendrickx (23) heeft Arendonk vandaag nog een Olympische held: Gert Verstraelen neemt van 15 tot 21 april samen met veertien andere Belgische atleten deel aan de Olympische Spelen voor getransplanteerden in Perth in Australië. “Ik doe mee aan drie wedstrijden: de wegrit van 30 kilometer, een individuele tijdrit van 10 kilometer en een ploegentijdrit met drie van 20 kilometer”, zegt Gert, die lid is van de wielertoeristenclub van Ravago in Arendonk.

Mont Ventoux

Gert werd voor de Spelen geselecteerd via Transplantoux, een organisatie die getransplanteerden verenigt en hen motiveert om gezond te leven, te bewegen en te sporten. “In 2018, twee jaar na mijn transplantatie, heb ik samen met tien andere getransplanteerden de Mont Ventoux beklommen”, zegt Gert. “Voor ons is de Ventoux een symbool: een magische berg die zo hoog en machtig is dat hij onoverwinnelijk lijkt. Ook wij hebben dat meegemaakt toen we onze diagnose te horen kregen. Het harde verdict was toen ook een berg waarvan we dachten dat we er nooit meer over zouden geraken. En zie ons hier staan: elk van ons met een nieuw orgaan, fit en gezond.”

Sinds Gert in 2016 van een onbekende overledene een donornier kreeg, is voor hem letterlijk en figuurlijk een tweede leven begonnen. “Omdat mijn nieren nog maar voor 7% werkten, moest ik driemaal per week naar het ziekenhuis. Dan lag ik daar telkens vier uur aan een filtermachine die mijn bloed afnam, zuiverde en weer inbracht in mijn lichaam: elke dinsdag, donderdag en zaterdag, week na week, jaar in en jaar uit. Voor mezelf, maar ook voor mijn gezin, was dat een zware belasting. Je kunt niet geloven hoe gelukkig ik vandaag ben dat ik weer ‘gewoon’ kan leven. Zalig! Nog meer dan vroeger geniet ik nu van de kleine dingen.”

Met bang hartje op controle

Toch beseft Gert als geen ander dat hij zijn herwonnen levensgeluk moet koesteren. “Mijn donornier is mijn levensader, maar het is en blijft een vreemd orgaan”, zegt hij. “Het gevaar op afstoting blijft om de hoek loeren. Om dat te vermijden neem ik elke dag medicatie en probeer ik mijn nier zo goed mogelijk te soigneren door gezond te leven en regelmatig te sporten. Om de vier maanden moet ik nog naar het ziekenhuis voor controle. Telkens met een bang hartje? Een beetje wel, ja. Toch ben ik er meestal nogal gerust op. Zolang ik goed kan fietsen, weet ik dat mijn lichaam nog gezond is. Mijn fietsvrienden van Ravago zijn mijn barometer.”

Intussen is zijn conditie beter dan ooit. Via de sportcoach van Transplantoux en het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité (BOIC) volgt Gert al vier maanden een strak trainingsschema, waarbij hij vier tot vijfmaal per week duur-, kracht- en explosiviteitstrainingen doet.

Medaille

Of hij stiekem droomt van een Olympische medaille in Australië? “Dat zou heel mooi zijn”, bekent hij. “Maar ik wil vooral mijn donor eren en trots maken. Dankzij hem of haar heb ik mijn vrijheid en mijn leven teruggekregen. Ook wil ik met mijn deelname aan de Olympische Spelen de ambassadeur zijn van alle getransplanteerden in de wereld en wereldwijd aandacht vragen voor orgaandonatie. In België alleen al staan vandaag meer dan 1.500 kandidaten op de wachtlijst voor een donornier. Het is ook voor hen dat ik in Australië het beste van mezelf wil geven.”