Tarique Mohammed, de advocaat in kwestie, zei dat zijn flatulentieprobleem te wijten is aan medicatie die hij neemt voor een hartkwaal. Hij beschuldigde zijn collega’s en bazen ervan hem bewust te discrimineren. Zo vroeg een collega die met Mohammed een kantoor deelde, “of dat nu echt nodig is”. Hij vroeg Mohammed of hij de winden niet buiten het kantoor kon laten.

Volgens de winderige advocaat was dat beschamend én een aanval op zijn waardigheid. De arbeidsrechtbank oordeelde evenwel dat die klacht ongegrond was. “Het was geen onredelijke vraag om te stellen nadat er eerder al herhaaldelijke incidenten van flatulentie waren in het kleine kantoor”, sprak de rechter.

De rechtbank oordeelde wel dat zijn werkgever CPS schuldig was aan discriminatie. Concreet vond de rechter dat CPS geen redelijke argumenten kon aanhalen om Mohammeds vraag om twee dagen van thuis te werken af te wijzen. Ook weigerde CPS om Mohammed om 16u naar huis te laten vertrekken om zijn stoornis te kunnen behandelen en onthieven ze hem uit zijn gerechtelijke taken. Daarvoor moeten ze Mohammed nu 135.000 pond schadevergoeding betalen.

Strenge anti-discriminatiewetgeving

Ook in België is een dergelijke zaak mogelijk, horen we bij SD Worx. “Binnen de Europese Unie is er een strenge anti-discriminatiewetgeving van kracht”, stelt juridisch adviseur Geert Vermeir. “Een flatulentieprobleem zou kunnen aanzien worden als een beperking en dat is, net als geslacht of afkomst, ook een mogelijke grond van discriminatie. Een werkgever is dus verplicht om in samenspraak met de werknemer te kijken wat er redelijkerwijs aangepast kan worden om het werk met die beperking te vergemakkelijken.”

“Wat die aanpassingen zijn, hangt af van de beperking en wat er mogelijk is binnen een bepaald bedrijf. Een groot bedrijf zal bijvoorbeeld meer aanpassingen kunnen maken dan een klein bedrijf. Er is geen strikt recht op telewerk, maar via de redelijke aanpassingen in functie van een beperking zou dat in sommige gevallen wel afgedwongen kunnen worden.”