LEES OOK. Deel 1: met de weekendtrein van Mol naar Antwerpen: “We hopen dat jullie straks allemaal een klacht indienen”

LEES OOK. Deel 3: de snelbus van Turnhout naar Antwerpen: bijna even snel als de trein, maar een pak goedkoper

Op een voor ons onchristelijk vroeg uur – half acht – staan we te schuilen in een geïmproviseerd bushokje in de schaduw van de machtige Sint-Katharinakerk in het hartje van Hoogstraten. Het regent ‘katten en honden’ en ondanks het spitsuur staan we samen met fotograaf Bert moederziel alleen te wachten op bus 600 die ons naar het treinstation Noorderkempen in Brecht moet brengen.

Stipt op het aangegeven uur – 7.48u – draaien de deuren van de bus voor ons open. Buschauffeur Danny begroet ons hartelijk. In zijn aangewasemde bus ontwaren we nog een viertal medereizigers, weggedoken in hun druipende regenjassen. Danny werkt al zeven jaar voor een onderaannemer van De Lijn. Hij is deze ochtend al om 7u vanuit de stelplaats in Sint-Job in ’t Goor naar de Noorderkempen gereden om er zijn eerste rit van de dag aan te vatten. “Dit is een late dienst voor mij”, zegt hij. “Op sommige dagen ben ik al om 5u op de baan.”

De ‘600’ rijdt helemaal van Meersel-Dreef tot aan de Rooseveltplaats in hartje Antwerpen. Volgens de app telt de rit – hou u vast aan de handgreep van de bus – niet minder dan 101 haltes. Ze doet ze er, als alles normaal verloopt, welgeteld een uur over. “Maar dat kan oplopen tot anderhalf uur als het weer of verkeer tegenzit”, weet Danny. “Het is een lijn die goed gebruikt wordt door een gevarieerd publiek. Veel van de reizigers stappen af op de Bredabaan in Merksem omdat ze daar de tram kunnen nemen die hen naar elders in Antwerpen brengt.”

Niet betrouwbaar

De achillespees van de ‘600’ is dat ze er zo lang over doet. Daarom stappen veel pendelaars die sneller in Antwerpen willen zijn, al af aan de halte van het station Noorderkempen in Brecht om van daaruit de trein te nemen. Zo ook Yolande die in Rijkevorsel onze bus opstapt.

“De trein doet er vanuit Brecht maar een kwartiertje over tot in Antwerpen”, legt ze uit. “Bovendien is de trein betrouwbaarder dan de bus. Ik heb het al te veel meegemaakt dat de bus te laat komt opdagen of helemaal niet. Zo heb ik er al mijn vertrouwen in verloren. Ik fiets normaal tot aan het station, alleen als het regent, neem ik nog de bus.”

De auto is voor Yolande helemaal geen optie. “Ik ben milieubewust”, zegt ze. “Bovendien is de parking aan het station van Brecht betalend. Ik geloof dat je dit 7 euro per dag (het blijkt 8,10 euro te zijn, red.) kost. Daar heb je al snel een treinabonnement voor.”

Ondertussen zijn we in Sint- ­Lenaarts beland een deelgemeente van Brecht. “Ik ben hier spe­ciaal komen wonen om dicht bij het station te zijn”, vertelt Thias die nog waterdruppels aan zijn neus heeft hangen.

“Ik woonde vroeger in ’s-Gravenwezel en ook al was dat dichter bij de stad, ik deed er een uur over om in Antwerpen te geraken. Nu ben ik met de trein van bij mij thuis in een half uur in de stad. Het is duurder dan de bus, maar het is zijn geld waard.”

“Ik heb er bewust voor gekozen om geen auto te hebben”, zegt Thias nog. “Geen haar op mijn hoofd denkt eraan om met de auto naar Antwerpen te rijden. Ook al vloek ik weleens op het openbaar vervoer, ik zit liever in de bus of trein dan me voortdurend druk te moeten maken omdat ik in de file sta.”

Begripvol

Thias werkt als orthopedagoog op een Antwerpse school. “Op school zijn ze gelukkig begripvol als ik al eens te laat kom”, zegt hij. “Dat gebeurt toch een paar keer om de zoveel maanden. Ik heb een gecombineerd abonnement voor de bus en de trein. De school betaalt het terug en dat stimuleert me ook om het openbaar vervoer te nemen.”

Thias staat voor spannende dagen. “Ik heb mijn job opgezegd”, vertelt hij. “Ik heb het even gehad om met mensen te werken. Voor kost en inwoon, ga ik nu werken op een boerderij in Sint-Lenaarts. Zo moet ik me helemaal niet meer verplaatsen. Ik wil de rust van de natuur ervaren en bezig zijn met dieren en planten. Ik kijk uit naar het avontuur.”

“Station van Brecht”, zo laat chauffeur Danny ons behulpzaam weten. Het is twintig over acht en we hebben een kwartier de tijd voor de trein naar Antwerpen vertrekt. De dubbeldekker staat al op het perron opgesteld en liever dan in de kille lokethal van dit – neem ons niet kwalijk – foeilelijk station te wachten, stappen we al in.

Student industrieel ingenieur Stijn zit al ijverig over zijn laptop gebogen. Hij heeft zijn dagelijkse fietstocht vanuit Sint-Lenaerts naar het station al achter de rug. Zijn gele plooifiets staat netjes naast zijn zitbank. “Voor een plooifiets moet je geen extra bijdrage betalen”, weet hij ons te vertellen. Voor een gewone fiets is dat wel het geval. Het is handig. Straks rij ik met de fiets van het station Antwerpen Centraal naar de campus.

Stijn is geen kotstudent, maar woont nog comfortabel bij zijn ouders in. “Ik ben niet op kot gegaan omdat het pendelen vanuit Sint-Lenaarts best doenbaar is”, zegt hij. “Tijdens de spitsuren rijden er twee treinen, één om het half uur. Maar tijdens de gewone uren wordt dat beperkt tot maar een trein per uur. Dat zouden er best wat meer mogen zijn. Het maakt het moeilijk om mijn dag te plannen. Als de uurregeling niet uitkomt met mijn schoolagenda, blijf ik langer op de campus om wat te studeren. Maar ik heb al veel tijd besteed aan wachten. Het is niet evident, maar over het algemeen mogen we niet klagen.”

Zoo Antwerpen 

Even verderop geraken we aan de praat met Zjef, een Nederlander die in Chaam woont, net over de grens. Zjef werkt als wetenschapper in de Zoo van Antwerpen.

“Als ik in het station Antwerpen Centraal aankom, kan ik bijna rechtstreeks mijn werkplek binnenstappen”, lacht hij. “Mijn vrouw en ik hebben 15 jaar in Antwerpen gewoond. Toen we terug naar Nederland verhuisden, wist ik dat deze trein de enige manier was om vlot en op tijd in Antwerpen te geraken. Ik rij eerst met de auto naar het station, dat duurt 20 minuten en dan reis ik nog een kwartier met de trein. Dat is veel sneller dan met de auto. Even voorbij Meer zit je op de snelweg sowieso in de file. En dan moet je de ring nog trotseren om in het centrum van Antwerpen te geraken.”

“Dit is zoveel lekkerder”, zo gaat Zjef verder. “Ik lees rustig de krant of beantwoord mijn e-mails. Ik ben grote voorstander van het openbaar vervoer. We wilden weg uit de stad en op ‘den buiten’ wonen. Nu woon ik op ‘den buiten’ en ben ik op iets meer dan een half uur in de stad. Dat is perfect!”

Onze trein van 8.30u – die nog alleen in Luchtbal stopt –  komt stipt om 8.47u aan in Antwerpen Centraal Station. De vriendelijke treinbegeleider waarschuwt ons nog om voorzichtig te zijn bij het uitstappen, want zo laat hij door de intercom weten ‘door het slechte weer kunnen de perrons glad zijn.’