“Een mooie dag!”, begint Hofman zijn bericht, waarbij hij niet alleen een recente foto deelt, maar ook een foto deelt van zijn jongere zelf kort na het ongeluk. “Vandaag om 11.00 uur is het twintig jaar geleden dat ik wakker werd op het asfalt. Ik zag niks, want mijn ogen zaten vol met bloed door de snee op mijn neusbrug en m’n lichaam was zodanig in shock dat ik niks voelde. ‘Ben ik nu dood?’ vroeg ik kalm aan een vrouw van wie ik nog steeds niet weet wie ze is. ‘Nee.’ zei ze.”

Tim was de bewuste dag tijdens het oversteken van een kruispunt aangereden door een automobilist. “Voorruit gekopt, stukje vliegles, asfalt gekust. Het slechte nieuws: ik lag volledig in puin. Het goede nieuws: ik leefde nog. Puur geluk, volgens de ambulancebroeder”, vervolgt hij.

Omdat het ongeluk op de kop af twintig jaar leden is gebeurd, vindt de presentator het ‘een goed moment’ om hier bij stil te staan. “Die opgedrongen flirt met het idee van sterfelijkheid is me altijd bijgebleven. Het is tekenend geweest. Dus vandaag eens te meer een blijk van waardering voor mijn geliefden, mijn baan, al het leuke en gewoon het simpele feit dat voor niks de zon weer op kwam. Daar kun je nooit overvloedig in zijn.”