In de kerk van bedevaartsoord Hallaar huist het miraculeuze beeld van de Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand. Al eeuwenlang vindt er op zaterdagochtend een bedevaartsmis plaats. Het beeld zelf wordt jaarlijks rondgedragen tijdens de processie. Een exacte startdatum van die traditie is niet bekend, maar ze houdt wel al eeuwenlang stand.

Naast delegaties van de kerk en het schepencollege stappen er jaarlijks leden van plaatselijke verenigingen mee, waaronder Chiro Hallaar. Koninklijke Fanfare De Berthoutzonen zorgt voor muziek en van de lokale basisschool tekenen er ruim honderd kinderen present. Die laatsten trekken kostuums aan om een stukje van de plaatselijke geschiedenis uit te beelden. Voor heel wat dorpsgenoten is een bezoek aan de processie een onmisbare traditie.

“Dit jaar is het voor ons extra bijzonder”, zegt toeschouwer Thomas Meulenbergs. “Ons zoontje gaat voor het eerst mee, net als ik in mijn kindertijd. Het is ook fijn om weer een grote opkomst van de Chiro te zien. Elk jaar mondt de processie uit in een heus dorpsfeest. In café Den Don gaat het door tot in de late uurtjes. ‘s Avonds komt er een charmezanger langs.”

Verbondenheid

De processie gaat telkens vanaf de kerk in het centrum naar de kapel in de Verkensstraat. Nadien keert ze terug en stappen de deelnemers via het centrum naar de Donatuskapel op de Leopoldlei. Oorspronkelijke werd het loodzware beeld gedragen door vrouwelijke maagden. Doorheen de jaren begonnen ook mannen het te dragen, maar nu staat er elk jaar opnieuw een team van dames voor klaar onder aanvoering van de Halderse Martina Van Loo.

“In mijn kindertijd was het vanzelfsprekend dat je deelnam aan de processie als je in Hallaar woonde”, vertelt ze. “Met de jaren nam mijn interesse wat af, tot mijn kinderen hier zelf naar school gingen. Toen begon ik weer te beseffen hoe mooi deze traditie is. Zoals meneer pastoor het daarstraks zei: het zorgt voor verbondenheid tussen de mensen die hier wonen.”

Stijve schouder

Dit jaar stonden er negen dames klaar om het beeld afwisselend te dragen. Een zware taak? “Het is doenbaar als je kunt wisselen. Het levert misschien enkele dagen een stijve schouder op, maar dat is het minste”, zegt Martina al lachend. “Wat we nu nog gaan doen? Er wordt op ons gewacht op het volksfeest, waar het dankzij de kermis, de verenigingen, de ouderraad, de Chiro en café Den Don al volop bruist van de activiteit. Tot vanavond laat wordt hier gefeest.”

Chiroleider Ward Ceulemans, de zoon van Martina, stapte dit jaar al voor de zestiende keer mee. “Eerst zes jaar met de lagere school, nadien zes jaar als Chirolid en nu mijn vierde jaar als leider”, zegt hij. “Naast het feit dat mijn moeder het Mariabeeld mee draagt, wandelt mijn vader ook mee als volwassen begeleider van de Chiro. We doen altijd met veel plezier mee. Onze oud-leiding komt kijken en straks viert de hele gemeenschap hier feest.”

Zenuwachtig

Ook Jens Serneels van het zesde leerjaar wandelde graag mee. “Het was een unieke ervaring, want het was de laatste keer als leerling van de basisschool”, vertelt hij. “In de toekomst kan ik nog wel meestappen, want ik ben ook bij de Chiro en bij de fanfare. In Hallaar is er zeker en vast wat te beleven. Kom zeker ook eens naar de Chiro”, raadt hij zijn leeftijdgenoten aan.

Ceremoniemeester Filip Laeveren haalde opgelucht adem na de optocht. “Een hele week zijn we wat zenuwachtig geweest voor het weer, maar vanochtend zag ik dat alles in orde zou komen”, zegt hij. “Er is veel sfeer, volk en verbondenheid. Dat is wat we willen. De kermis lokt veel ouders met kinderen en de lokale verenigingen voorzien iets te drinken om hun kas te spijzen. Dit is echt iets heel mooi en uniek voor Hallaar. Als werkgroep blijven we er ons voor inzetten. Zo gaan we onder meer bekijken of de ouderen van woonzorghuis Ten Kerselaere misschien volgend jaar kunnen meegaan. Zo kan de traditie ook wat met de tijd mee evolueren.”