Hogesnelheidstreinen naar pakweg Londen of Parijs zijn bekend en populair. “Waar veel minder aandacht voor is, is regionaal grensoverschrijdend spoorvervoer”, meent Verhaert. ”We spreken wel vaak over grote nieuwe verbindingen, zoals Gent-Terneuzen of Hamont-Weert. Grote projecten die broodnodig zijn, maar zeer complex zijn en lange tijd vragen om uit te voeren. Zelden wordt er over het bestaande aanbod gesproken dat veel makkelijker en sneller verbeterd kan worden. Het regionaal grensoverschrijdend spoorvervoer is een beetje het achtergestelde kindje van ons spooraanbod.”

De verwaarlozing van de grensoverschrijdende verbindingen is volgens Verhaert historisch ontstaan. In het jaar 1900 telde ons land meer dan veertig grensoverschrijdende spoorwegverbindingen voor reizigers. Na de Eerste Wereldoorlog zijn de spoorwegmaatschappijen zich gaan toeleggen op het nationale netwerk. Rond het jaar 2000 telde België nog maar acht grensoverschrijdende verbindingen.

“Om een voorbeeld te geven. Ooit lagen er sporen tussen Turnhout en Tilburg, beter gekend als het Bels lijntje. Vandaag hebben de sporen plaatsgemaakt voor een fietspad en moet je de Flixbus nemen om de grens met Nederland over te steken. Voor een auto of een fiets is de grens slechts een detail in het landschap, voor reizigers van het openbaar vervoer vaak een harde realiteit.”

Met haar resolutie pleit Verhaert er niet voor om massaal nieuwe grensoverschrijdende spoorwegverbindingen aan te leggen. “Wel om ervoor te zorgen dat de bestaande beter uitgebaat worden. Dat het aanbod attractiever is voor de reiziger. Die regionale grensoverschrijdende spoorverbindingen worden op dit moment vaak verzorgd met het oudst mogelijke materieel, aan zeer lage frequenties, met slechte aansluitingen en dat aan een veel te hoge prijs. Een ritje tussen Essen en Roosendaal, Visé en Maastricht, Welkenraedt en Aachen. Het is een echte aanrader … voor liefhebbers van historisch spoormaterieel tenminste”, sneert Verhaert.

In de resolutie pleit Verhaert er ook voor om de potentieelstudies die de NMBS maakt openbaar te maken. “Nu worden deze studies in het grote geheim gehouden. Potentieelstudies zijn geheimer dan het recept van Coca-Cola. Het maakt dat we zelfs als parlement maar moeilijk kunnen beoordelen waarop de conclusies van de NMBS gebaseerd zijn. Dit terwijl er wel duidelijk een publiek belang is.”