Jonas Rickaert keert in Bredene Koksijde Classic terug na jaar afwezigheid: “Honderd keer gezegd dat ik wilde stoppen”

Dag Jonas, spreek ik met een bloednerveuze wielrenner van 29 jaar oud?

Jonas Rickaert: “Dat mag je wel zeggen, ja. Ik weet niet wat ik moet verwachten. Uiteraard ben ik superblij om terug te zijn. De waarden op training zijn goed, alle trainingen zijn prima verlopen. Ik zou zeker de koers moeten kunnen uitrijden, maar of ik iets kan betekenen – bijvoorbeeld in de finale – dat is ook voor mij een vraagteken.”

Wat zorgt voor de meeste stress? Gewoon het feit dat je terug mag koersen of toch die vrees dat het lichaam opnieuw gaat tegensputteren?

“Het hoofdstuk pijn is afgesloten. Natuurlijk leeft de vrees om te hervallen, maar daar moet ik mij mentaal overzetten en daar heb ik ook aan gewerkt. De nervositeit is er dus eerder omdat ik conditioneel niet weet waar ik sta ten opzichte van de rest.”

Heb je mentaal diep gezeten?

“Zeer diep. Zelfs al had ik geen klachten, dan dacht ik toch soms dat het er nog was. Dat speelde constant door mijn hoofd, ik kon dat heel moeilijk van mij afzetten. Bij het minste wat ik deed, dacht ik dat ik iets voelde. Daar moest ik gewoon vanaf.”

Garanderen de dokters dat je pijnvrij zult kunnen fietsen?

“Ze denken dat er nog wel dagen zullen zijn dat ik last zal hebben, maar niet meer in die mate dat het mij belemmert om te presteren op de fiets. Alles is in orde, ik heb de nodige controles gehad. Zonder het groen licht van de behandelende chirurg, dokter Roel Beelen van het OLV-ziekenhuis in Aalst, zou ik trouwens ook niet herbegonnen zijn.”

Je sprak eerder van een terugkeer in april, we zijn nu half maart. Je ligt dus voor op schema.

“Volgens mijn chirurg mocht ik vanaf maart uitkijken naar een datum om te herbeginnen. Maar ik wilde zelf enkel herbeginnen als ik conditioneel in orde was. Met de ploegleiding had ik afgesproken dat ik zou starten in de Ronde van Turkije, eind april. Maar toen we op training merkten dat alles vlot verliep en dat het lichaam de zware inspanningen goed verteerde, hebben we besloten om mijn rentree te vervroegen. Bredene Koksijde is een zware koers, maar het is geen Gent-Wevelgem, hé. Het lijkt ons gewoon een mooie test om te zien waar ik sta en hoe het lichaam de dag nadien reageert. Hoe mijn programma er straks zal uitzien, weet ik niet. Voorlopig is de Ronde van Turkije mijn volgende wedstrijd. Mijn grootste doel dit seizoen is een selectie afdwingen voor de Tour. Het zou betekenen dat ik er echt terug sta als wielrenner, dat al mijn inspanningen van de voorbije winter de moeite zijn geweest.”

Zijn er ooit twijfels geweest of je überhaupt nog zou kunnen koersen?

“Zeer zeker! Ik heb wel honderd keer gezegd dat ik wilde stoppen. Praat eens met mijn vriendin Katrijn en zij zal bevestigen hoe zwaar het voor mij, maar ook voor haar is geweest. Ik moet mijn vriendin bedanken. Het was zij die bleef zeggen dat alles goed zou komen, dat ik vertrouwen moest hebben in de dokters. In die periode kregen we ook onze dochter, Billie Lou. Daar heb ik mij aan kunnen optrekken, het verdreef het negatieve in mijn leven.”

Heb je altijd gevoeld dat de ploeg nog in je geloofde? Met Ramon Sinkeldam werd in laatste instantie nog een nieuwe lead-out aangetrokken.

“Alpecin-Deceuninck heeft mij nooit laten vallen. Ik heb ook altijd gezegd dat we een bijkomende lead-out nodig hadden. Ik vind het dus een heel goede zet van de ploeg om Sinkeldam aan te trekken. Het is nu aan mij om te bewijzen dat ik er nog altijd sta, dat ze mij niet over het hoofd mogen zien. En concurrentie binnen de ploeg zal ook mij sterker maken.”

Is een revaliderende renner eenzaam?

“Integendeel. Nogmaals, de ploeg heeft mij goed opgevangen. Ze hebben mij bij alles betrokken. Ik mocht in december een paar dagen mee op stage, recent mocht ik nog twee weken mee gaan trainen in Denia met de jongens van de Ardennen-klassiekers. Ook individueel heb ik iedereen gehoord: Mathieu, Gianni… Iedereen heeft me wel eens een berichtje gestuurd. Thuis heb ik vaak getraind met Aaron Verwilst van Team Flanders-Baloise. Hij onderging een gelijkaardige operatie. Ook bij hem kon ik veel kwijt. Die steun van buitenaf heeft mij gemotiveerd om door te blijven doen.”

Heb jij de koers gemist?

“Elke wedstrijd die ze op televisie toonden heb ik – indien mogelijk – van start tot finish gezien. Zelfs van de kleinste wedstrijden probeerde ik ergens een livestream te vinden. Ik zie graag koers, het zit gewoon in mij. Dus ja, ik heb het enorm gemist. En ja, het deed soms pijn. Als ik Jasper zijn ritten zag winnen in de Ronde van Frankrijk, dan was ik enerzijds enorm blij voor de ploeg en voor Jasper, maar was ik ook ontgoocheld omdat ik er zelf niet bij kon zijn.”

Wat mag ik je toewensen voor de Bredene Koksijde Classic?

“Een goede eerste schooldag. (lacht) Hou het maar bij veel plezier op de fiets en dat ik zaterdag met een goed gevoel mag opstaan. En pijnvrij.”