Een plotse aanval van gele koorts. Het kan dodelijk zijn en Anderlecht had voor zijn afreis naar Spanje helaas geen bezoekje gebracht aan het tropisch instituut in Antwerpen. De Brusselaars waren niet ingeënt tegen de ziekte en in het Estadio de la Céramica hadden ze er duidelijk last van. Paniek tussen de keramiek.

Het gele leger van Villarreal was na de 1-1 in Brussel niet van plan om met zich te laten sollen en greep paars-wit in zijn eigen stadion vanaf minuut één naar de keel. Na vijf minuten had de thuisploeg maar liefst 78 procent balbezit en Anderlecht hapte naar adem. Het was een wonder dat Vertonghen en co na 45 minuten spelen nog geen tegengoal hadden geslikt. Een heel arsenaal aan (gemiste) kansen werd boven gehaald: een bal op de lat, een puike redding van doelman Bart Verbruggen, Zeno Debast die ternauwernood een bal wegwerkte voor de lijn en een Spaans doelpuntje dat niet doorging.

Survivor

De Spanjaarden - dit keer met topspits Gerard Moreno in de basis - etaleerden hun technisch meesterschap en speelden een voetbal van een ander niveau dan dit Anderlecht. Van de drie Belgische ploegen die nog overbleven in Europa had RSCA gewoon de moeilijkste opdracht. Zelfs Jan Vertonghen die toch wel gewoon is zag de tegenstanders voorbij flitsen. Anderlecht had steeds meer last van de symptomen: duizeligheid en hoofdpijn.

Al was San Pascual, de lokale heilige van deze stad, de bezoekers precies gunstig gezind. Anderlecht werd heel lang gespaard en versierde voor de rust zowaar ook enkele kansjes. Die kwamen er vooral toen de defensie van Villarreal begon te klungelen, maar bij een slechte pass stonden Dreyer en Verschaeren net te ver om de bal voor een lege goal binnen te tikken. De bezoekers werden zo bijna beloond voor hun ijver, want zelfs artiest Refaelov zwoegde als een beest. Ja, Brian Riemer had dezelfde elf als vorige week tussen de lijnen gestuurd.

Toch geloofde niemand dat Anderlecht dit zou volhouden na de pauze. Villarreal speelde voor het eerst een Europese match in zijn knap gerenoveerde stadion en wilde deze opdracht absoluut tot een goed einde brengen. Voor de aftrap was er een lichtshow geweest op de tonen van de song Survivor van Destiny’s Child en dat zweepte iedereen op. Toch leek de overlever in eerste instantie uit België te komen. Het bleef maar duren.

Anderlecht vocht als leeuwen tegen de aanvallen van gele koorts en Bart Verbruggen pakte na de pauze uit met een fantastische reflex. Marc Coucke en het meegereisde Anderlecht-bestuur stierven op de tribune duizend doden, maar het zou toch niet... Na de pauze ontsnapte onze recordkampioen toch iets meer uit de wurggreep waarna Murillo en Amuzu echt reuzenkansen misten. Als dat zich maar niet zou wreken.

Heilige Slimani en Verbruggen

En dan zag Anderlecht opeens licht aan het einde van de tunnel. Er was leven na de dood. Brian Riemer had met Islam Slimani en Majeed Ashimeru twee strijder op het veld gebracht en opeens ontspon er zich een heerlijke aanval. Dreyer speelde naar Amuzu die kaatste naar Murillo en diens voorzet werd door Slimani tegen de netten gewerkt. De VAR moest nog even checken op offside, maar het doelpunt werd goedgekeurd. Het wonder van Villarreal. Islam heeft iedereen bekeerd en wanneer wordt hij heilig verklaard. De spits zit nu 6 goals in 7 matchen. Wat een wintertransfer toch.

Er heerste weer paniek tussen de keramiek, maar dit keer was dit bij Villarreal. De thuisploeg deed er nog alles aan om het tij te keren, maar dat lukte niet meer. Elke keer weer stond daar de geniale Bart Verbruggen. Zo haalde het einde en realiseerde Anderlecht de stunt van het seizoen. In dit snertseizoen knokte het zich in zenuwslopende partijen ook al voorbij Young Boys Bern, Silkeborg en Ludogorets om voor het eerst sinds 2017 een Europese kwartfinale te bereiken. Ze gaan in de trommel voor de loting en kunnen pakweg Gent, Lech Poznan of West Ham treffen op 13 april. Na dit mirakel is Anderlecht immuun tegen gele koorts. Wij geloven na deze avond zelfs in het hiernamaals.