Sara Van De Vel: “Ik heb er thuis bewust niet te veel over gepraat. Ik wil mijn mama ook niet te ongerust te maken nu ik weer op de fiets ben gekropen.”© Gmax

Wielrennen Elite Vrouwen Nokere Koerse

Sara Van de Vel sluit moeilijke periode af met terugkeer naar plaats waar alle onheil begon: “Ik heb er toch even aan teruggedacht toen we in Deinze de Markt opreden”

Een emotionele terugkeer werd het voor Sara Van de Vel in Nokere Koerse. Vorig jaar voelde ze in de Baloise Tour in Deinze, de startplaats van woensdag in Nokere Koerse, dat er iets mis was met haar lichaam. Na verder onderzoek zouden hartritmestoornissen haar uiteindelijk bijna het hele jaar van de fiets houden. Woensdag bolde ze in Nokere als 73ste over de streep.

Lieven Verheyen

“Tot vandaag had ik er eigenlijk niet aan teruggedacht”, zegt Van de Vel. “Maar op het moment dat we hier de Markt opdraaiden voor de ploegvoorstelling, kwam het wel in me op dat ik hier vorig jaar niet meer aan de start verscheen van de slottijdrit. Achteraf bleek dus dat ik kampte met hartritmestoornissen. Natuurlijk was dat wel even schrikken. Ik praatte er thuis bewust niet te veel over om mijn familie niet zenuwachtig te maken over het verdere verloop van mijn wielercarrière. Ik wil mijn mama ook niet te ongerust maken nu ik weer op de fiets ben gekropen.”

Dienende rol

De 29-jarige Van de Vel, die verhuisde vanuit Lint naar Leuven, had veel zin in Nokere Koerse. “Als liefhebster van de Vlaamse wedstrijden is het altijd fijn in deze regio te mogen koersen. Al was het vooral in een dienende rol. Of ik dat jammer vind? Nee, hoor. Dat wist ik toen ik de overstap naar Fenix-Deceuninck maakte. In tegenstelling tot het IBCT-team, waarvoor ik vorig jaar uitkwam, ben ik niet meer het enige speerpunt.”

Haar rol in functie van de ploeg vervulde Van de Vel woensdag op en rond de Nokereberg meer dan degelijk. “Ik kon zelf al veel vlotter weerstaan aan het gewring in het peloton. Op sommige punten wist ik me zelfs goed vooraan te houden. Soms kost het me door zenuwachtigheid nog veel energie, maar het was al beter dan de vorige twee wedstrijden. Iets voor de eerste passage op de Nokereberg moest ik door een lekke band van fiets wisselen, maar gelukkig kon ik nog terugkomen. Niet veel later was er dan een valpartij in het peloton. Ploeggenote en sprintster Julie De Wilde zat er net achter en moest een gat laten. Ik slaagde er nog in om haar terug te brengen, maar dan waren mijn beste krachten opgebruikt en was het aftellen naar de aankomst. We zaten op dat moment ook al in de laatste plaatselijke ronde. Globaal gezien mag ik wel tevreden zijn over mijn wedstrijd, al wil je als sporter natuurlijk altijd meer en beter. Ik mag natuurlijk niet vergeten vanwaar ik kom. Na de hartritmestoornissen ben ik pas half december terug op de fiets gesprongen ter voorbereiding op dit seizoen.”

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

MEER OVER Sport uit de regio