FOTO RAES. Van beroep was hij vooral reclameman

Antwerpen door de lens van Frank Raes.

Frank Raes

© Frederik Beyens

In Antwerpen staan veel standbeelden. Van gewezen burgemeesters, spraakmakende politici, gevallen helden en schilders als Rubens, Van Dyck en Teniers. Maar ook van een uitgelezen schare schrijvers. Zo heeft rasverteller Gerard Walschap zijn eremonument, Paul van Ostaijen, Hendrik Conscience natuurlijk en ook Willem Elsschot. En dat is terecht.

Eigenlijk heette hij Alfons De Ridder. Een mooie doordeweekse naam die hij verving door het prachtige ‘Willem Elsschot’, wat zoveel rijker en unieker klinkt.

Van beroep was hij vooral reclameman. Zo zette hij met zijn bedrijfje de promotiecampagne voor de Olympische Spelen in Antwerpen in 1920 op poten. Hij verzon slogans voor mosterdfabrikant Tierenteyn: ‘Eet mosterd van Tierenteyn Ferdinand, veruit de bekwaamste fabrikant van ons beminde Belgenland’. Hij bedacht teksten voor publiciteitspanelen in kiosken en stations en hij gaf een aantal jaar de ‘Almanak der kroostrijke gezinnen’ uit.

Dat deed hij voor de kost en lichtjes tegen zijn zin. Als tegengif schreef hij korte romans en gedichten. Zijn productie is in vergelijking met veel andere auteurs beperkt. In totaal, poëzie inbegrepen, komt hij niet aan 800 pagina’s. Maar die kunnen dan ook tellen, staan nog altijd als een huis, behoren nog immer tot het beste in de Nederlandstalige literatuur én hebben tot op vandaag niets van hun glans verloren. Een goed opgezet verhaal, zakelijk, cynisch vaak, maar ook gevoelig en vol onderhuidse humor. Elk woord – geen enkel te veel – staat op zijn plaats. Bij mijn ouders thuis had Elsschots verzamelde werk een plek in de boekenkast. Uitgegeven in 1957 met een dedicatie plus handtekening aan mijn vader Herman Raes.

Mijn broers en ik werden manu militari verplicht om Tsjip, De Leeuwentemmer, Lijmen, Het Been of Villa des Roses tot ons te nemen. Ik heb er nog altijd geen spijt van.

Het erg geslaagde beeld van de achteroverleunende Elsschot heeft zijn bestemming gevonden op het Mechelseplein. De pikkende duiven weten van niks, de man op het bankje hopelijk wel.

Website www.frankraes.beInstagram @frankraesbrasil