“In de beginfase van de wedstrijd zat ik goed mee vooraan”, analyseerde Van Opdorp Belis zijn wedstrijd. “Maar voor mij was er al meteen een valpartij. Ik kon de vallende renners niet meer ontwijken en tuimelde over hen heen. Een versnellingsapparaat kwam in mijn wiel terecht en ik moest wachten op een reservefiets. Vooraleer ik goed en wel terug kon vertrekken, was het peloton al flink van mij verwijderd. Zelfs tussen de auto’s kon ik niet meer geraken. De ploegleiding van ons WAC-team moest immers het gaspedaal hard indrukken, om zelf de voeling met de koers niet te verliezen. Zo was mijn koers al na vijftien kilometer gereden. En zeggen dat ik op de eerste kasseihelling mezelf echt goed voelde en veel vertrouwen tankte voor het verdere verloop. Ik ben dan maar verder op eigen houtje richting Nokereberg gefietst, om zo wat los te rijden.”

Het is wel meteen een goede les voor de eerstejaarsjunior, om zich voortaan voor twee wedstrijden in te schrijven in een weekend. “Dat klopt. Voor zondag zaten de startlijsten al vol. Dat maakt dat ik voor dit weekend dus nauwelijks wedstrijdkilometers zal hebben verzameld.”

Het is best opvallend dat de zestienjarige renner als eerstejaarsjunior door zijn team geselecteerd werd voor een wedstrijd van dit niveau. “Ook voor mij was het een verrassing. Ik koers immers nog niet zo lang. Vorig jaar was pas mijn eerste volledig wielerjaar. In de laatste wedstrijd van het vorige seizoen behaalde ik in Lommel-Kolonie mijn eerste toptienplaats (negende, red.). Die goede vorm trok ik ook meteen door bij de start van het huidige seizoen. Zo zat ik in de openingskoers in Rijkevorsel al meteen mee in de goede ontsnapping. Maar mogen starten in een UCI-wedstrijd deed me wel met een zekere spanning uitkijken naar vandaag. Niet dat ik zenuwachtig was. Integendeel, ik sliep zelfs ruim tien uur aan een stuk.” (lve)