Veel gildeleden waren na de uitvaart snel iets gaan eten om nadien aan het feest deel te nemen, wat emotioneel wel niet zo gemakkelijk was. De Sint-Jorisgilde Oostmalle telt nog 98 leden. De ontstaansakte uit 1523 werd dit jaar nog teruggevonden in het archief van het kasteel de Renesse. Het verschil tussen een Sint-Sebastiaans- of een Sint-Jorisgilde zit in de wapens. “Een Sint-Sebastiaansgilde schiet met handbogen, wij schieten met een kleine kruisboog”, legt griffier Karel De Winter uit. “500 jaar klinkt onnoemelijk oud en is dat ook, maar veel Sint-Jorisgildes werden in die periode opgericht.”

De mannen die het hardst in de kijker liepen op de viering waren uiteraard de keizers met de blinkende zilveren keizersbreuken op de borst. Die handgemaakte keizersbreuken, gemakkelijk drie kilo zwaar, zijn bekostigd door de gilde. Ze blijven het eigendom ervan en worden in een kluis bewaard. Elke keizer heeft ook nog een gepersonaliseerd plaatje dat op de rug wordt gedragen en dat wel van hen persoonlijk is.

De Sint-Jorisgilde Oostmalle heeft twee keizers: Eduard ‘War’ Kennis (83) en de twintig jaar jongere Marc Van Tichelen. Keizer ben je voor het leven. “Met Marc Michiels hebben we nog een toekomstige derde keizer in ons midden, want wie drie keer na mekaar koning schiet wordt keizer en Marc is goed op weg”, zegt griffier De Winter. “Om de drie jaar is er een koningsschieting op de wip - de onze staat naast het voetbalveld aan het park de Renesse - waarbij je met de kruisboog de pluim van de gaai moet schieten. In de tussenjaren houden wij jeneverschietingen.”

Een Sint-Jorisgilde staat bol van tradities en rituelen. De voorzitter wordt hoofdman genoemd en in Oostmalle is dat Jo Boenders. En dan is er nog de erehoofdman Gust Jordens. Het is dan wel een schuttersgilde, maar het koppeldansen met de vrouw is ook heel belangrijk. Oostmalle heeft nog een van de vier grootste dansgroepen van de provincie.

“Het gildeleven is vaak familietraditie, van grootvader en vader op zoon”, vertelt keizer Marc Van Tichelen, die over een schitterende eigen keizersstaf beschikt. “Mijn vader was gildelid, mijn twee zussen zijn hier ook vandaag. Spijtig genoeg krijg ik mijn eigen kinders voorlopig niet warm. Ze doen nog veel aan sport en dan is het moeilijk combineerbaar. Er zijn niet alleen de schietingen, maar er zijn ook de danswedstrijd, het gildefeest, het vendelen, het roffelen en elke woensdag is er een samenkomst in ons eigen gildelokaal.”

De Sint-Jorisgilde Oostmalle kan nog jonge handboogschutters gebruiken. Nils Van Gheel (38) is het jongste lid. Hij komt zelf niet uit een gildedynastie. “Mijn schoonouders, de familie Jordens, zijn fanatieke schutters en ik kon gewoon niet achterblijven.”

War Kennis, de oudste keizer en vader van schepen Luc Kennis uit Zoersel, schiet nu niet meer. “De wip is 18 meter hoog. Zo helemaal met de rug achterover geleund staan om te mikken kan ik niet meer. De roos op de doelen staat op twintig meter. Die zie ik op mijn 83ste niet meer. Dansen doe ik ook niet meer. Maar drinken kan ik nog”, grapt de keizer-voor-het-leven met een Westmalle in de hand.