“Niet dat ik het beu ben, ik ga het zeker en vast missen want ‘winkeltje spelen’ is iets dat ik altijd heel graag heb gedaan”, zegt de goedlachse Brigitte. “Maar mijn twee rechterhanden, Reinhilde en Godelieve, zijn intussen beiden ook met pensioen en ik heb gezegd ‘ik ga samen met mijn personeel op pensioen’. “

“Nu nog nieuwe medewerkers opleiden, zag ik niet zitten, de - intussen flink uit de kluiten gewassen zaak - alleen voortdoen ook niet en een overnemer zoeken evenmin. Ik heb het er nog met mijn vertegenwoordigers over gehad, maar ook zij gaven aan dat dit geen evidente was. Wie is nog zo ‘zot’ om om halfvier ’s nachts te beginnen om de krantenautomaat te vullen en tot ’s avonds halfzeven te werken? Er komen ook almaar meer strengere regels rond kansspelen en dergelijke en de winstmarges worden er ook almaar kleiner op, terwijl de kosten stijgen. Een dagbladhandel uitbaten, is in deze tijd nog nauwelijks rendabel.”

Haar Bazarke was in de loop der jaren dan ook uitgegroeid van een eenvoudige krantenwinkel in hun woning tot een echte bazaar waar je ook terecht kon voor papierwaren, speelgoed, schoolgerief, multimedia, geschenkideeën en zo meer. Het begon allemaal in 1979.

“Mijn man Eddy had al een krantenronde, overgeërfd van zijn moeder”, vertelt Brigitte. “Elke ochtend moest hij vroeg uit de veren voor zijn ronde tot in Lint, Duffel, Waarloos en Rumst. Intussen was onze zoon Sven geboren en Eddy wilde absoluut dat ik thuis bleef om voor onze zoon te zorgen. Maar ik voelde mij daar wat onwennig bij. Uiteindelijk bereikten we een compromis. Omdat ik graag ‘winkeltje speelde’, zouden we in onze woning een kleine krantenwinkel openen.”

Het bleek een ‘gouden zet’. De zaken draaiden goed en omdat de klanten ook naar andere artikelen vroegen, beslisten Eddy en Brigitte om uit te breiden. De verkoop van het huis naast dat van hen viel als een godsgeschenk uit de hemel. In 1981 kwam, toeval of niet, ook het huis aan de andere kant van dat hen te koop te staan en diende een nieuwe kans zich aan.

Noodlot

De zaken floreerden, maar Brigitte en Eddy bleven niet gespaard van het noodlot. Eddy raakte in 1989 betrokken in een zwaar verkeersongeval waarbij hij een zwaar hersenletsel opliep en daardoor sinds bijna 15 jaar in een verzorgingsinstelling verblijft. Brigitte zette moedig door, met de hulp van Reinhilde en Godelieve die uitgroeiden tot haar twee rechterhanden. Ook haar moeder kwam op woensdag en drukke momenten tot voor de coronapandemie een handje toesteken. “We groeiden uit tot een hecht team, zonder hen had ik het niet gekund”, geeft Brigitte toe. “Daarom ook nu deze beslissing om samen in schoonheid te eindigen.”

“Klanten reageerden bij de aankondiging wel wat verrast, ze dachten dat ik dit tot het einde van mijn tijden wel zou doen”, lacht Brigitte. “We gaan mekaar enorm missen, maar in een ‘zwart gat’ ga ik niet niet vallen. Ik wil eindelijk tijd maken om eens andere dingen te doen zoals zelf ‘gewoon’ gaan winkelen. Ik ga nu ook meer op bezoek kunnen gaan bij mijn zoon en zijn gezin die in Kreta wonen. De vennootschap van Het Bazarke blijft ook bestaan, ik broed nog op wel wat ideeën. Stilzitten in mijn zetel ga ik nog niet doen.”

Tot 1 april houdt Brigitte nog een totale uitverkoop.