Actrice en model Lize Feryn: “Ik bewonder nog altijd mijn moeder, de manier waarop zij in het leven stond”

Vanaf 16 maart duikt Lize Feryn op in de komische serie Dansaertvlamingen op Streamz. De reeks is gebaseerd op de gelijknamige razendpopulaire Instagrampagina en steekt de draak met hippe koffiebars, vlotte reclameboys met een koersfiets en vingerwijzende hipsters. “Ik speel een West-Vlaamse die met haar vriend een huis in een multiculturele buurt wil. Ter plekke is ze diep ontgoocheld dat er uitsluitend witte mensen met een bakfiets wonen”, lacht ze. In april start bovendien de theaterversie van The Broken Circle Breakdown, de eerste keer dat Lize voor een livepubliek speelt en zingt. “Een pittig project”, omschrijft ze het.

Je gaat weer aan de slag in Vlaanderen nadat je maanden in Kaapstad verbleef. Ook eerder al zat je soms lang in het buitenland. Hoe is het leven op een ander?

Lize Feryn: “Elke keer is het tof om vast te stellen dat het leven daar ook boeiend is. En vooral anders. Ik ben graag thuis, maar heb dat reizen nodig. Ik voel me snel thuis op andere plaatsen. Ik woonde vijf maanden in Praag, drie maanden in Keulen. Plus een maand in Luxemburg. Tot eind januari zat ik maanden in Zuid-Afrika. Ik verbleef er voor modellenwerk en om mijn teksten voor The Broken Circle Breakdown te memoriseren.”

“Ik vind Kaapstad een van de zaligste steden ter wereld. Ik heb het gevoel dat de mensen er echt gelukkig zijn, wat volgens mij veel te maken heeft met het mooie licht. De zonsondergang is telkens anders, de manier waarop de zon op de bergen valt zorgt elke avond voor een adembenemend spektakel. En je leert er snel nieuwe mensen kennen. Binnen de kortste keren bouwde ik er een sociaal leven op. Er heerst een surfersmentaliteit. Kaapstad was geen onbekend terrein voor mij. Vlak voor ik Aster (Nzeyimana, red.) leerde kennen, verbleef ik er al maanden. Ik nam me voor om elk jaar terug te keren omdat ik er goed kon aarden. Maar omdat ik niet meer single was, bleek het niet meer haalbaar. Het klopt dat ik enkele jaren geleden zei dat ik modellenwerk zou terugschroeven. Maar ik wilde toch nog een keer dat avontuur beleven. Het was nu echt de laatste keer. Ik zei al dat het modellenbureau me van de website mag halen. Ik wil op pensioen.” (lacht)

Een nieuwe start in een onbekende stad schrikt veel mensen af, maar Lize vindt het telkens een zalig en uitdagend avontuur. “Voor mijn modellenwerk verbleef ik ook in Milaan, New York, Parijs. Als tiener deed ik in Vlaanderen al modellenwerk. Nadat ik het Lemmensinstituut had afgerond, mocht ik zes maanden naar Italië. Plots moest ik volwassen zijn. Maar ik was als jong meisje al redelijk verantwoordelijk. Ik genoot van mijn vrijheid maar nam mijn job serieus. Ik kan me niet inbeelden dat ik gelukkig zou geworden zijn met een jaar universiteit. Nochtans had ik me al ingeschreven.”

Is de modellenwereld geen stresserende omgeving? “Je moet er goed uitzien om jobs te scoren. Maar ik kon met de druk om omdat ik het nooit als mijn ultieme droomjob zag. Ik rolde niet in die wereld met als plan er een grote carrière in uit te bouwen. Het overkwam me, en die leuke reizen waren een mooie bijkomstigheid. Als de casting niet lukte, was dat niet het einde van de wereld. Voor veel meisjes lag dat anders. Als je familie erop rekent dat je geld naar hen opstuurt, is die druk natuurlijk enorm. Voor mij voelde dat modellenwerk in het buitenland als een lang Chirokamp. Met veel meisjes samen in een klein appartement werd er wat afgelachen.”

Mooi, het leven is mooi als….

… ze bij haar grote liefde Aster kan zijn, met wie ze nu vijf jaar een koppel vormt. “Maar aan trouwen denken we nog niet”, zegt ze. “Wist je dat wij vaak tijdens het ontbijt naar The Office kijken? We hebben geen kinderen en vinden dat we ons dat eten voor televisie nog kunnen permitteren als guilty pleasure. Over het algemeen hebben Aster en ik dezelfde smaak, maar hij is nog meer into historische reeksen, terwijl ik graag afstem op fantasy.”

Lize volgt Asters carrière,maar interesseert zich meer in The Greatest Dancer dan in zijn voetbalprogramma. “Ik ging eens mee naar de studio van Extra Time, maar het was er nogal saai. Voetbal interesseert me niet. Ik kan het niet volgen en ik weet ook niet over wie ze babbelen. Maar ik merk wel dat Aster dat goed doet. Het is al voorgevallen dat we elkaar lang moeten missen. Zo zat hij weken in Qatar toen ik in Kaapstad was. Ik keek echt uit naar de dag dat hij naar mij kwam.”

Wat doet je leven?

Naast acteer- en modellenwerk heeft Lize nog een passie: Atelier Feryn. Haar zussen zijn er fulltime mee bezig, Lize niet. “Ik help mee ontwerpen en alle keuzes maken we samen, maar de technische kant laat ik aan mijn zussen over. Ze weten van aanpakken, want op zeven jaar bouwden ze flink wat op. We begonnen nooit dit avontuur omdat we graag ondernemers wilden zijn. Het zakelijke aspect, dat we met vallen en opstaan leerden, is iets dat je er gewoon bij neemt. Atelier Feryn begon vanuit een gezamenlijke interesse in iets creatiefs.”

Het creatieve kantje zat al vroeg in de familie Feryn. “Met mijn zussen, en destijds ook met mijn moeder, volgde ik cursussen. Denk aan juwelen ontwerpen of schoenen maken. Het ontwerpen van handtassen was iets dat ons allemaal aansprak.”

Atelier Feryn staat op een kantelpunt. “We zijn een atelier waar we alles met de hand maken. We hebben een online webshop en staan af en toe op beurzen. Maar we willen later dit jaar een boetiek openen. De bedoeling is dat mensen er twee dagen per week terechtkunnen, want we willen zelf nog voldoende tijd om dingen te maken. Dat is al tijdrovend genoeg.”

Ik bewonder nog altijd mijn moeder, de manier waarop zij in het leven stond.

Wie doet je leven?

“Dat antwoord is simpel. Ik denk met warme gevoelens terug aan mama, die stierf aan kanker. Ik bewonder nog altijd mijn moeder, de manier waarop zij in het leven stond. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet denk aan de dingen die ze mij leerde. Ze stond nuchter, realistisch en dankbaar in het leven. Uitermate down-to-earth.”

“Net als mijn zussen lijk ik op haar. Ik ben blij dat we op dezelfde manier met ons verdriet zijn omgegaan. Wij kunnen goed babbelen over haar zonder per se iedere keer emotioneel te worden.”

“In de laatste maanden voor ze doodging, voerden we intense gesprekken. Ik ben blij dat mama bereid was die te voeren. Vanaf het moment dat ze wist dat ze hervallen was, besefte ze dat ze zou sterven. Mama zei meteen dat ze het beste ging maken van de tijd die restte. Er was geen hoop meer. Klinkt hard, maar daardoor bleven we niet bij de pakken zitten. Al wat nog gezegd moest worden, is gezegd. Toen mama stierf, zaten we al ver in het rouwproces.”

Op 4 maart 2015 kreeg Lizes mama het verdict. Ze stierf op 15 december 2015. “In de zomer schilderde ze het atelier, vanaf oktober ging het snel achteruit. De band van ons gezin was al hecht, maar we kwamen nog sterker uit die periode. Het is toen ook dat we ‘Gemeentebestuur Feryndorp’ hebben opgericht. Mijn zussen wonen naast elkaar, mijn papa woont er achter en ook ons atelier en papa’s kantoor staan op dezelfde site. In totaal vormen vijf gebouwen aan elkaar ons eigen dorp en papa is de ‘burgemeester’ van het geheel. Enkele keren per jaar gaan we ook met het ‘gemeentebestuur’ eten. Ik kwam altijd goed overeen met mijn zussen. Ze zijn vijf en zes jaar ouder. Ik was altijd het kleine zusje waar ze zich over ontfermden.”

Wat mag het leven nog brengen?

“Ik denk dat we in Antwerpen blijven wonen. Een aangename stad. Ik heb nog altijd niet het gevoel dat ik het hier heb gezien. Dat had ik destijds wel iets sneller met Gent. Het was er gezellig maar ik was toe aan iets nieuws. Inmiddels ben ik al zeven jaar inwoner van Antwerpen. We kochten hier ook een huis. Met tuin, leuk voor als er kinderen komen. Aster en ik hebben geen groene vingers, maar gras afrijden vinden we leuk. Voor de rest zullen we wel een tuinman inschakelen. (lacht) Het is gelukkig groter dan ons flatje waar we tijdens de coronaperiode een miniterras hadden in een veredelde dakgoot. Maar omdat we er veel zon hadden brachten we er ontelbare uren door.”

Lize hunkert niet naar een 9-to-5-job. “Mijn leven is onvoorspelbaar. Dat bevalt me. Al is een beetje meer structuur welkom. Ook bij Aster regeert onvoorspelbaarheid in de agenda. De enige zekerheid is dat hij op maandag Extra Time presenteert. Ik heb diverse jobs nodig om mijn leven interessant te houden, om mezelf innerlijk te verrijken. Omdat alles te combineren viel, moest ik nooit een keuze maken. Mocht het leven over tien jaar hetzelfde zijn, zou ik daar gelukkig mee zijn”, zegt ze. “Al hoop ik dat er tegen dan kinderen zijn. En graag ook een langlopende rol in een goede komische serie.”

INFO

Dansaertvlamingen op Streamz, vanaf 16 maart