1. Wat doe jij in het leven?

In het Nederlandse Den Bosch studeer ik Cabaret & Kleinkunst op de Koningstheateracademie. Ik woon nog bij mijn ouders in Wilrijk, maar door de week zit ik in Nederland op kot. Ik studeer daar, omdat ik graag iets met theater wou doen en de studie cabaret in België niet bestaat. Bovendien heb ik de indruk dat ze in Nederland qua kunstonderwijs nog net iets vrijer denken dan bij ons. Op termijn wil ik met woord, muziek en beeld graag voorstellingen maken vanuit mijn eigen fascinaties. De theatermicrobe zit in de familie. Mijn mama zingt en mijn papa is theatertechnicus. Toen hij licht en geluid deed in shows, ging ik als kind vaak met hem mee.

2. Wat heb je met Antwerpen?

Antwerpen is mijn lievelingsstad. Alles waar je zin in hebt, is er. Je vindt er alle soorten mensen, alle soorten gebouwen, alle soorten sferen, en dat allemaal door elkaar. Die diversiteit vind ik heel belangrijk. In het pittoreske Den Bosch is alles vooral mooi: alles is er hetzelfde en lijkt op elkaar. In Antwerpen daarentegen kan naast een prachtig herenhuis evengoed een bouwvallig pand staan. Daar zie ik de schoonheid wel van in. Ik vind Den Bosch leuk, maar ik kom wel steeds heel graag terug naar Antwerpen.

3. Waar moet jij om lachen?

Ik hou erg van de ongemakkelijke humor, en lach graag om dingen die ongemakkelijk aanvoelen, maar wel heel herkenbaar zijn. In de lift staan met een vreemde vindt niemand leuk, maar dat wordt niet benoemd. Als je daar dan een goeie grap over maakt, voelt het op slag minder oncomfortabel aan. Humor is een mooie tool om dingen herkenbaar te maken en taboes te doorbreken.Mijn absolute persoonlijke helden qua humor zijn de broers van Kommilfoo. Voor mij komt humor pas tot volle bloei als je het kan afwisselen met andere emoties, en bij de broers Walschaerts komt alles samen: zij doen me op dezelfde avond én heel hard lachen, én een traan wegpinken. Ze ontroeren me en doen me nadenken.

4. Waarom moet jij stadscomedian worden?

Van nature wil ik graag mensen verbinden. Humor vind ik een van de mooiste manieren om die samenhorigheid te creëren. Samen lachen zorgt meteen voor verbintenis. Onderliggend zou het als Stadscomedian wel mijn bedoeling zijn om mensen samen te brengen. Ik wil schoonheid zoeken in de verschillen tussen mensen uit alle wijken van Antwerpen.

5. Wat moeten mensen zeker van jou weten?

Dat ik een vrouw ben, zou geen troef meer mogen zijn. Ik ben de jongste van de groep. In een stad als Antwerpen kan dat een troef zijn om ook de jongeren te bereiken in humor en actualiteit. Als groep worden jongeren in maatschappelijke verhalen weleens over het hoofd gezien. Ik loop over van jeugdig enthousiasme om daar tegenin te gaan.

Wie wordt de allereerste Stadscomedian van Antwerpen? Stem hier!