Binnenkijken bij Alix en Simon: wonen in de ‘boomhut’ van papa

De opvallende boog in de gevel, de gele mozaïektegeltjes op de steunpilaren en de imposante inkomhal: interieurarchitect en meubelontwerper Daniel Jacops was meteen verkocht door het hoekpand uit de jaren vijftig in de Tentoonstellingswijk. “Dolgelukkig was hij, toen hij hier een appartement kon kopen”, zegt Alix. “Hij wilde het helemaal zelf ontwerpen. Van de inrichting liet hij niets over. Omdat hij hier zelf ging wonen, gaf hij zichzelf carte blanche. Dit is wellicht een van de eigenzinnigste ontwerpen uit zijn carrière.”

Tafelblad van 7 meter

Nooit eerder zagen we een appartement als deze kunstenaarsresidentie. Voor sommigen zal het doen denken aan een sauna, het koppel noemt het hun ‘boomhut’. Voor beide beschrijvingen valt iets te zeggen, al is het appartement veel te mooi om er zo’n term op te kleven. Houten planken op de muren, vloeren en het plafond, een uitgestrekt tafelblad van zo’n zeven meter lang in betonplex, een ‘put’ op maat voor het tapijt en veel opbergkasten: de inrichting is werkelijk uniek.

Daniel Jacops woonde er zelf tien jaar in, tot hij in december 2021 de diagnose longkanker kreeg. “Eerst dachten mijn zus en ik eraan om het te verkopen. Maar omdat het zo’n persoonlijke en karakteristieke plek is, konden we dat niet.” En dus gingen Alix en Simon er zelf wonen. “Daniel heeft het appartement van nul opgebouwd. Van de oorspronkelijke drie kamers maakte hij één leefruimte met een open keuken, hij voorzag een slaapbox met opbergkasten en maakte een kleine, maar praktische badkamer. Hij heeft elk detail gewikt en gewogen”, legt Simon uit. “Hoewel we nu op een kleinere oppervlakte wonen dan in ons huis in Gent, hebben we toch meer opbergruimte. Onder het tafelblad heeft hij brede, diepe lades voorzien waarin nog enkele van zijn gravures liggen. We gebruiken ze ook om er een deel van onze foto’s in op te bergen.”

‘Put’ voor het tapijt

Het koppel is intussen verliefd op deze plek. “Net omdat mijn vader hier zelf heeft gewoond, voelt het persoonlijk en warm. Al is het soms nog emotioneel, het is ook een herinnering aan hem”, zegt Alix. “Toen hij in het ziekenhuis lag, gaf hij ons zijn zegen om er onze thuis van te maken.” Dat heeft het koppel gedaan. “Veel kunnen we niet veranderen, want de meeste meubels zijn vast. Wel kochten we een vintage Togo-zetel en op de muur hangt een lichtbak met de Mona Lisa van Virgil Abloh, een exclusieve editie voor Ikea die we tweedehands vonden. De muren hingen vroeger vol schilderijen. Zowel mijn oma als de tante van mijn papa waren kunstschilder. Oorspronkelijk hingen er zeventig schilderijen aan de muren. Wij hebben een selectie laten hangen.”

Zien ze zich hier lang wonen? “Wij zijn geen mensen die lang op dezelfde plek blijven wonen. We zijn gehecht aan onze vrijheid”, zegt het koppel. “Maar dit appartement zullen we toch moeilijk kunnen afgeven. Mochten we het ooit verkopen, zal dat aan de juiste persoon moeten zijn. Aan iemand die er even verliefd op is dan wij.”

Woningfiche

Bouwjaar: 1958

Architect: Victor Verreydt

Bouwstijl: modernisme, beschermd als erfgoed

Interieur: Daniel Jacops

Aankoop en verbouwing: 2011-2012

Verhuis Alix en Simon: augustus 2022

Oppervlakte: 85 vierkante meter

Leuk weetje: “Door het hout op muren, plafonds en vloeren moeten we amper de verwarming gebruiken. Het is hier meestal zo’n 20 graden.”

Hout, hout, hout

Het appartement is van boven tot onder bekleed met hout. Simon: “Voor de inrichting heeft Alix’ papa twintig populieren in planken van verschillende breedtes laten verzagen. Elke plank kreeg zijn plek in de woning, waardoor dunne en brede planken elkaar afwisselen. De meeste planken lopen verticaal, sommige horizontaal. Zo wilde Daniel kleine hoekjes in het appartement creëren, zoals de bibliotheek naast de deur.”

Industrieel kookfornuis

Het keukenblad en de ingemaakte kasten zijn gemaakt uit donkerbruin betonplex. “Dat betonplex is typisch voor zijn stijl. Uit zijn vorige woning nam papa zijn industriële kookfornuis mee, een contrast met de strakke keuken. De tafel, die van de living naar de keuken loopt, staat centraal. Mijn papa was een bourgondiër, die graag kookte en vrienden uitnodigde voor een glas wijn. We hebben hier zelfs een wijnkoelkast. Dat genieten heb ik van hem geërfd. Zelfs de buren in dit gebouw komen nog weleens eten en houden zo de herinnering aan papa levend.”

Badkamer: één watertemperatuur

De badkamer zit verborgen in een volume achter de keuken. Voor de aankleding gebruikte de ontwerper donkergrijze Winckelmans-tegels. “Opvallend is dat we de watertemperatuur enkel kunnen regelen via de thermostaat, niet via de kraan”, zegt Simon. “De draaiknop voor het water kunnen we enkel aan of uit zetten. We douchen dus altijd op dezelfde temperatuur. Alix’ papa hield niet van technologische snufjes. Het moest eenvoudig, functioneel en esthetisch zijn.”

Wat red je uit een brand?

Alix: “Mijn papa was ook ontwerper van meubels en voorwerpen. Zo maakte hij een klokje dat in mijn ouderlijk huis op een granieten blok van 200 kilo rustte en een sigarenkistje. Die twee objecten zou ik zeker willen redden. Net als een schilderij van mijn papa’s tante. Of de witte retrolamp op de keukentafel die nog van mijn grootmoeder is geweest. Wat een moeilijke keuze. Zo veel objecten in het appartement zijn persoonlijk en hebben een verhaal.”

BIO Bewoners

Alix Jacops (29) en Simon Van Geel (30) zijn fotograaf en runnen hun eigen fotostudio We are Wilson in Berchem. Ze leerden elkaar acht jaar geleden kennen tijdens hun studies Fotografie aan de Karel de Grote Hogeschool (nu Sint-Lucas) in Antwerpen. Hun master volgden ze op het KASK & Conservatorium School of Arts in Gent. Ze woonden enkele jaren in een huis in Gent. Toen Alix’ vader Daniel Jacops stierf, verhuisden ze naar Antwerpen.