In een evenwichtig en zenuwachtig wedstrijdbegin werd er vooral veel getierd door de 22 ­acteurs van de avond. Zowel de Piraten als de bezoekers com­bineerden overhaast, met veel ­onnodig balverlies tot gevolg. Na de studieronde namen de ­Limburgers het initiatief en na vijftien minuten was het prijs. Stassen bracht de bezoekers met een halve omhaal op voorsprong. Iedereen wakker, zou je dan ­denken. Maar op enkele schuchtere pogingen na bleef een scherpe reactie van City Pirates uit.

Wanneer Geurts na een hoekschop uithaalde, stonden de Limburgers - zonder het te beseffen - plots op een dubbele voorsprong. Zonder te schitteren en super­gevaarlijk te zijn, leek de buit dan al binnen voor Tongeren. De handvol aanwezige toeschouwers hoopten op een donderspeech van de coach of op een straffe kop koffie voor de thuisspelers tijdens de rust.

Rood voor Dani Wilms

Merksem kwam inderdaad met goede intenties uit de kleed­kamer. Of was het eerder Tongeren dat liet begaan en loerde op een dodelijke tegenprik? De thuisploeg had in elk geval meer balbezit, maar eens het strafschopgebied in zicht, liep het fout. Alle goede wil ten spijt, dat moet gezegd. Samen met de ­temperatuur daalde ook het aantal geslaagde passes en acties, ­zowel bij de Piraten als bij de bezoekers. Warm kregen we het dus niet. Met nog vijftien minuten op de klok vond ook Dani Wilms het te fris worden, vroeg vriendelijk om een rode kaart en liet zijn ploegmakkers in de steek. Net op dat moment plande coach Spencer Verbist een tactisch slot­offensief met een dubbele wissel. Ook de trainer zag dus ook zijn idee in het water vallen. De ruststand bleef, zo dacht men, tot Mokhtari het mes nog wat dieper in de wonde duwde.