De wake op de Grote Markt was een initiatief van het stadsbestuur. Om 18u kwam een delegatie van het Mechelse stadsbestuur zijn steun betuigen met de duizenden dodelijke slachtoffers van de aardbeving en hun naasten. “We hebben de voorbije jaren in onze stad een traditie dat we een moment van contemplatie voorzien wanneer er zich zulke zaken voordoen”, zegt burgemeester Alexander Vandersmissen (Vld-Groen-M+). “We hebben dit recent nog gedaan voor de slachtoffers van de oorlog in Oekraïne. Het brengt ons als Mechelaars samen en laat zien dat we een gemeenschap zijn. Of we verder nog concrete ondersteuning zullen bieden, gaan we de volgende dagen bekijken. Het Rode Kruis heeft al een aantal initiatieven genomen. We zullen wellicht die initiatieven verder ondersteunen.”

Sommige mensen kwamen een kaarsje branden of lieten op een andere manier hun medeleven blijken. Basim en zijn vrouw Nisreen zijn een aantal jaren geleden uit Syrië gevlucht en in Mechelen terechtgekomen. “Toen ik het nieuws zag moest ik meteen aan vrienden in Syrië denken. De beelden die je ziet, zijn maar een topje van de ijsberg. Op de sociale media zie je vaak nog veel ergere dingen. Bijna 20% van de gebouwen zijn verwoest. Bovendien is het een regio met veel armoede. Ik wou er vanavond bij zijn om de mensen te steunen, niet alleen de Syriërs, maar ook de Turken. Op deze momenten moeten we voor elkaar zorgen. Veel meer kunnen we niet doen. Ja, ik heb ook vrienden die in die regio wonen. Mijn moeder, mijn broer en mijn zus wonen ook nog in Syrië. Gelukkig is met hen alles in orde.”

Albrim is van Palestijnse afkomst en wou zijn solidariteit tonen met familie en slachtoffers van de ramp. “Toen ik het nieuws over de aardbeving hoorde, herkende ik meteen het gevoel. Ik kom uit Palestina, waar bijna permanent oorlog is. Ik ben nog van plan om materiaal te verzamelen om naar de getroffen gebieden te sturen.”

Badr Hamza is van Syrische afkomst en woont ondertussen zes jaar in Mechelen. “Ik wou vanavond mijn steun betuigen met de mensen uit Turkije en Syrië. Ik heb zelf geen familie of vrienden in de regio. Ik kom uit een stad die ongeveer tweehonderd kilometer verder ligt. Toch vond ik het heel erg toen ik het nieuws zag. Je bent machteloos, je kan van hieruit weinig of niets doen. Het is moeilijk.”

De Mechelse Alessia is naar de wake gekomen met twee vriendinnen van Libanese en Turkse afkomst. “Mijn vriendinnen hebben familie wonen in de getroffen regio. Zij hebben kennissen die getroffen zijn. De beelden die je te zien krijgt, zijn verschrikkelijk. Je kan je niet voorstellen hoe die mensen zich moeten voelen. Ze zijn van de ene dag op de andere alles kwijt. Hun leven staat op z’n kop. Gisteren sliepen ze nog in een bed, vandaag in een slaapzak. Niemand wil dat meemaken.”