Ooit was het één van de meest drukbezochte markten van Antwerpen. Vandaag is de markt van de Ten Eekhovelei, die tot drie jaar geleden in de Lakborslei stond, nog maar een schim van zichzelf. De verhuis is de grote boosdoener geweest, vinden de overgebleven marktkramers. “Een verhuis is nooit goed voor een markt, maar hier heeft hij er zwaar op ingehakt.”

Toegegeven. Het is snertweer. En dat houdt niet alleen de klanten thuis, maar ook heel wat marktkramers maken de verplaatsing niet naar de Ten Eekhovelei in Deurne. Amper tien kramen staan er opgesteld, in betere omstandigheden staat er het dubbele. Nu niet. Er staan drie kramen aan het begin om dan na een tiental meter niemandsland alsnog op een aantal kramen te stoten. We zien een automobilist door het lege stuk markt rijden, zonder dat hij ergens wordt gehinderd. Op de plek waar normaal gezien kramen zouden moeten staan, parkeert een aannemer zijn grote oplegger om een kraan te lossen.

Het is 8.30u, donderdagochtend. Een zekere tristesse hult zich over de wekelijkse markt. Het weer is één aspect, maar het gaat verder. “Sinds we drie jaar geleden zijn verhuisd van de Lakborslei naar de Ten Eekhovelei, is het sterk achteruitgegaan”, zegt de marktkraamster van snackkraam Bij Den Eddy. “Een verhuis is nooit goed voor een markt, maar hier heeft het er zwaar op ingehakt.”

Verhuis van de Lakborslei

“Dit was nochtans altijd een heel mooie markt”, gaat ze verder. “Ik sta al 38 jaar op de markt en naast Deurne staan we ook in Kapellen, Merksem, Edegem, Borgerhout en Antwerpen. Toen we nog op de Lakborslei stonden werd er bijna gevochten om de vrije plekjes. Nu staan er altijd plaatsen leeg. Vandaag is nu extreem vanwege het slechte weer, maar volledig gevuld staat het hier nooit. Ik moet wel zeggen dat het sinds corona weer wat beter gaat. En we hebben de voorbije maanden en jaren behoorlijk mooi weer gehad. Ook dat is een belangrijke factor.”

De markt moest drie jaar geleden verhuizen vanwege de aangekondigde heraanleg van de Lakborslei. Tot vandaag is er nog geen steen verlegd. De werken zijn al verschillende keren uitgesteld en staan nu gepland voor het najaar van 2023. Binnenkort staat de markt dus nog eens een verhuis te wachten. Niet naar de Lakborslei, maar naar de Frank Craeybeckxlaan die ook nog een heraanleg staat te wachten, vanaf 2024. “Maar intussen valt de ene na de andere marktkramer hier af”, zegt de ervaren marktkraamster. “We hebben geen bakker meer, geen kaaswinkel, geen viswinkel,...”

“Met een smoesje heeft de stad ons van de Lakborslei naar hier gelokt”, zegt Karim (41) van Morocco Nuts. “Er gebeurt niets en wij betalen het gelag. Dit is met voorsprong mijn minste markt van de week. Dat heeft ook met doelpubliek te maken. Dit is een wijk waar minder koopkracht is, dat klopt. Maar zelfs acties met coupons ter waarde van 5 euro hebben niets uitgehaald.”

Een lach en een zwans

Minder aanbod betekent bijna automatisch dat ook de marktgangers afhaken. In januari vorig jaar besliste de stad om het gebied van de markt in te krimpen en het parkeerverbod op donderdag in een deel van de straat op te heffen. Dat merken ook Nick Dillewyns (39) en Cindy De Prins (38) van kippenkraam Chicken Nick en co. “Mijn familie staat al meer dan dertig jaar op de markt en we hebben hier de hoogtes gekend, maar ook de laagtes”, vertelt Nick, die de zaak van zijn vader overnam. “Door de verhuis van de Lakborslei heeft de diversiteit van het aanbod een stevige knauw gekregen. En we zien ook geen nieuwe starters. Wij blijven gaan. We hebben nog steeds veel vaste klanten.”

“Dat zal wel zijn”, reageert Vera De Genst (64) enthousiast. Zij is al jaar en dag een vaste klant van de markt, eerst in de Lakborslei, nu in de Ten Eekhovelei. Vandaag is ze met haar dochter Kerry Van Nunen (33) op stap. “Voor de sfeer, de gezelligheid en omdat ik vlakbij woon”, zegt Vera. “De mensen zijn hier danig vriendelijk. Je bent geen nummer. Je hebt een heel persoonlijk contact met de marktkramers en je weet dat je kwaliteit in huis haalt. Maar het klopt dat het niet is zoals vroeger. We missen wel degelijk een viskraam en een bakker, maar wij blijven komen. Cindy en Nick moeten op voorhand wel hun verlof doorgeven aan mij, zodat ik weet wanneer ze weg zijn.”

“Een lach en een zwans, dat is de markt, he”, lacht Nick. “De sfeerbeleving maakt van de markt iets unieks. Dat vind je niet in de supermarkten.”

“Dit is geen markt meer”

Een van anciens op de markt is Marleen Vermeulen, die met al 41 jaar de markten in het Antwerpse van groenten en fruit voorziet. “Je weet je dag wel te kiezen”, zegt ze, verwijzend naar het slechte weer. Vandaag is het echt wel héél rustig. Een groot verschil met toen we nog op de Lakborslei stonden. Daar stonden tot wel vijftig kramen: vijf viskramen, drie vleeskramen,... noem maar op. Het was ideaal gelegen, vlak bij de Turnhoutsebaan waar de tram stopte en de markt begon. Dat was een markt waar ze van overal naartoe kwamen. Hier staan we volledig uit het zicht. En uit het oog, uit het hart. Ik heb nog met mijn ouders op de markt gestaan. Ik heb het zien evolueren en nu gaat het bergaf. Het ergste is dat we hier al drie jaar staan er nog altijd niets gebeurd is in de Lakborslei. Dat is frustrerend. Het is hier zo dood als ne pier. We hebben ook de concurrentie van de Jumbo, Aldi, de Lidl,... Dat maakt het voor de marktkramers nog moeilijker, zeker als de voedingskramen dan nog eens wegblijven. Dit is geen markt meer, he. Het is overal minder dan vroeger, maar niet zoals hier. We kunnen er niets aan veranderen, maar deze markt krijg je niet meer goed.”

Dat laatste is het gevoel dat ook bij de andere marktkramers overheerst. Een alternatieve benadering, zoals een markt die pas ’s middags of in de namiddag start, daar is weinig animo voor. “Na de middag valt hier sowieso al stil”, zegt Cindy van het kippenkraam. “En de charme van de markt is net dat het ’s morgens begint.”

“Sommige marktkramers blijven nu al niet tot 14u staan, het einduur van de markt”, zegt de dame van het snackkraam. “Na de middag valt het hier helemaal stil. Ik denk dat er weinig aan te doen is. Deze markt valt niet te redden.”