Net voor corona verscheen een gestoffeerd boek gewijd aan het kleurrijke leven en werk van Frans Van Roosmaelen (1943-2013). Dat het boek er kwam was de verdienste van Suzy Beirnaert, dienster in café De Kat in de Wolstraat die de muze van de in ongenade gevallen schilder werd. Hoewel Suzy tegen longkanker vocht, besteedde ze het laatste jaar van haar leven aan de realisatie van het boek. Het verscheen op 16 mei 2019, de geboortedag van Frans. Alle vrienden kwamen samen op een volksfeest in de Wolstraat. De dag daarop overleed Suzy.

Het was de bedoeling om naar aanleiding van het boek een overzichtstentoonstelling te houden, maar die kwam er, mede door corona, niet. Paul Verbeeck, die een kunsthandel in de Wolstraat en een galerie op het Eilandje heeft, vult de leemte nu op. Tot 26 februari kunnen bezoekers in Verbindingsdok-Westkaai 12 kennismaken met de psychedelische tekeningen van de jaren zeventig, de reusachtige wulpse schilderijen van de jaren tachtig en collages en fantasieën uit de laatste levensperiode van Van Roosmaelen. Centraal hangt de blikvanger Antwerpen met reus en dames uit 1985, waarop Schelde, stadhuis en kathedraal belaagd worden door monsters en nimfen.

Wolstraat

Frans Van Roosmaelen werd geboren in Eeklo, bracht zijn jeugd door in Congo, studeerde even fotografie in Brussel, belandde in de Gentse bohemienscène om in 1970 definitief naar Antwerpen te verhuizen. Tussen gelijken als modeontwerpster Ann Salens, tekenares Nicole Van Goethem en schilder Wout Vercammen voelde hij zich thuis in en rond de Wolstraat. Met volle teugen genoot hij van het caféleven. Naar eigen zeggen moest hij zich ‘opladen’ met drank en seks om te kunnen schilderen. Zonder omwegen zei hij wat hij dacht en voelde, wat hem in vele milieus en zelfs cafés tot persona non grata maakte.

In galeries was hij gelukkig wel welkom, want in de jaren tachtig exposeerde hij in De Zwarte Panter, Lens Fine Art en Christ Delaet. Tijdens Antwerpen Culturele Hoofdstad 1993 kon het publiek hem aan het werk zien op een verhoog naast het standbeeld van Rubens. Nadien trok hij zich steeds meer terug uit de artistieke scène om zich toe te leggen op virtuele fantasieën waarin vliegtuigen een centrale rol speelden. Op het einde van zijn kleven verbleef hij in de gekraakte villa van het Nederlandse Loodswezen op de Scheldekaaien.

Jarenlang was er geen belangstelling meer voor de vaak grootschalige schilderijen van Van Roosmaelen, maar de kentering lijkt ingezet. Zijn verhalende kleurrijke doeken met ongeremde erupties vinden een echo in de naïeve, surrealistische schilderkunst waarmee de een jonge generatie nu furore maakt.

Galerie Verbeeck-Van Dyck, Verbindingsdok Westkaai 12, Antwerpen

www.verbeeckvandyck.be