“Het zijn verdiende gouden punten”, zegt een glunderende Glenn Maes. “Neen, ik heb nooit gepanikeerd, want er hing al geruime tijd een driepunter in de lucht. We verloren vier weken op rij ten onrechte met het kleinste verschil en ook de weken daarvoor was het telkens net niet. Onze overwinning tegen Kallo was hoe dan ook verdiend. Wanneer we het verloop van de match even bekijken dan stel ik opnieuw vast dat we geen enkele doelkans hebben weggegeven. Dat we toch een doelpunt incasseerden was toe te schrijven aan pech, net zoals de voorbije weken. Deze keer was het een afgeweken schot dat doelman Stijn Van den Branden op het verkeerde been zette. Gelukkig konden we het nu wel opnieuw rechtzetten. Met dank aan Gijs De Smet die onze twee doelpunten maakte. Maar ook de andere jongens kunnen prat gaan op een sterke partij. Net zoals de voorbije weken, maar toen was het telkens zonder resultaat.”

“Eindelijk kunnen we dus opnieuw wat vrijer ademen. Ons handhaven was, ook in de weken van hoogconjunctuur, het enige doel en dat blijft zo. Omdat we pas laat, via de eindronde, zijn gepromoveerd en we weinig mogelijkheden hadden op de transfermarkt, moeten we het seizoen afwerken met een beperkte kern. Beperkt qua manschappen, want kwaliteit hebben we voldoende in de kern. Ik kan zelfs zeggen dat we met deze kern in derde provinciale bovenaan meedraaien, maar in tweede is het iets anders. De spelers waarover we beschikken hebben voldoende voetbaltechnische inhoud, maar wanneer er te veel geblesseerden zijn komen we in de problemen. We hebben geen dubbele bezetting op de verschillende posities.”

Definitief gedaan

“En laat die beperkte kern net onze achillespees zijn. In de eerste competitieweken, toen iedereen fit was en we ook niet af te rekenen hadden met schorsingen, draaiden we zeer goed mee. Maar plots begonnen we wekelijks drie of vier basisspelers te missen. Hierdoor moest er her en der geschoven worden en dat leidde tot een gebrek aan automatismen. Als drie of vier spelers op voor hen ongewone posities moeten spelen, dan loopt het plots allemaal wat stroever. Toch ben ik ervan overtuigd dat we nog mooie dingen kunnen laten zien.”

Inmiddels is Glenn Maes, naar eigen zeggen althans, aan zijn laatste maanden als voetballer bezig. “Op de slotdag van de competitie, als we Kieldrecht ontvangen, speel ik mijn allerlaatste match. Ik heb dan 35 seizoenen meegedraaid en ben nu 41 jaar. Mijn lichaam begint te protesteren dus wordt het tijd om in te binden. Trouwens, momenteel train ik al wat minder en wanneer ik voel dat ik niet topfit ben dan vraag ik om op de bank te starten. Maar eind april is het dus definitief gedaan. Wat ik nadien ga doen? Mij volledig toeleggen op mijn opdracht als sportief manager bij SK Kemzeke, een functie die ik ook dit seizoen al vervul.”