Het is niet altijd zo dat iemand uit het polderdistrict een zitje heeft in de Antwerpse gemeenteraad. Nochtans vindt Danielle Meirsman dat essentieel. “Strikt mathematisch zou het polderdistrict één raadslid moeten hebben. De gemeenteraad in Antwerpen telt 55 leden en de stad telt grosso modo een half miljoen inwoners. De polderdorpen zijn goed voor 10.000 inwoners, dus dat komt neer op één vertegenwoordiger in de gemeenteraad. Maar zo wordt natuurlijk niet geteld. De politieke partijen maken de verkiezingslijsten en het is dus aan hen om ervoor te zorgen dat een polderkandidaat al dan niet een verkiesbare plaats krijgt op die lijst”, aldus Danielle Meirsman. 

“Een man of vrouw in de gemeenteraad blijft echter wel de beste manier om ervoor te zorgen dat op het stadhuis de polderdorpen niet worden vergeten in de politieke besluitvorming. Wij liggen echt wel heel wat kilometers van het stadhuis vandaan en niet iedereen die in de raad zetelt, kent de belangen van ons district, dat binnen de grote stad een heel andere uitstraling heeft. Wij zijn landelijke dorpen die een specifieke aanpak vragen en de stad is de stad”, begint Danielle Meirsman.

Voor tien jaar zetelde Danielle Meirsman in de districtsraad en was ze er ook schepen. Districtsraad of gemeenteraad? Op die vraag aarzelt ze: “Met mijn hart zeg ik meteen de districtsraad, maar met mijn verstand geef ik de voorkeur aan de Antwerpse gemeenteraad.”

Omdat zowel in Antwerpen als in het polderdistrict NV-A meebestuurt, is het voor een politica uit die partij makkelijker om te werken. “Dat is juist. Als lid van de meerderheid klop je gemakkelijker aan bij de bevoegde schepenen en probeer je zaken in teksten te laten opnemen voor ze naar de gemeenteraad gaan. Maar ik ben ervan overtuigd dat je ook vanuit de oppositie sterk werk kan leveren voor je district. Het belangrijkste is dat het polderdistrict op de eerste plaats komt en dat ze ons niet vergeten in het stadhuis”, aldus Danielle Meirsman.

Voor de Berendrechtse politica is het van groot belang dat de stad Antwerpen blijft beseffen dat het polderdistrict geen stad is, maar bestaat uit kleine landelijke dorpen met een eigen dynamiek. Ze illustreert met een voorbeeld: “Beleidsbeslissingen rond bijvoorbeeld parkeerbeleid zijn afgestemd op een stedelijke omgeving. In de Polder zou een meer landelijk geïnspireerd beleid beter passen. Een poldergezin met tweeverdieners heeft twee auto’s nodig om optimaal te kunnen functioneren. Het beleid houdt daar geen rekening mee.”

Danielle Meirsman: “Niet alleen qua uitstraling zijn we apart. Het polderdistrict is ook het enige dat geen verkeerslichten heeft. Dat willen ze behouden.”

(Erik Vandewalle)