Tienduizenden supporters van Club Brugge duimden de afgelopen weken voor groen licht. De Raad van Vergunningsbetwistingen zou namelijk uitspraak doen over een procedure van zestien buurtbewoners tegen de omgevingsvergunning voor het nieuwe stadion met 40.000 plaatsen van Club Brugge. Donderdag volgde het verdict: géén vergunning, en dus ook (nog) geen stadion. En ook geen einde van een lijdensweg die nu al meer dan zestien jaar duurt.

Voor velen een donderslag bij heldere hemel, maar volgens de raadsvrouw van de verwerende buurtbewoners waren er zeker argumenten voor dat vonnis. “Mijn cliënten hebben helemaal niets tegen voetbal. Of tegen Club Brugge”, vertelt meester Astrid Lippens. “Maar ze hebben wel nog bepaalde rechten. Voor mijn cliënten is het probleem eigenlijk tweeledig. Zij zien de situatie vandaag – die is al problematisch op matchdagen – en vrezen dat de mobiliteitsproblematiek bij een nog groter stadion nog erger zal worden. Ik begrijp dat.”

LEES OOK. Lijdensweg van 16 jaar duurt nog minstens anderhalf jaar langer: voor 2025 zal Club Brugge nog geen steen gelegd hebben aan nieuw stadion

Maar ondertussen lijken de protesterende buurtbewoners wel vogelvrij verklaard. Hun namen zijn gelekt op sociale media, waardoor zij nu massaal onder vuur genomen worden door Club-fans. “Er zijn ondertussen al doodsbedreigingen geuit tegen mijn cliënten. Of mensen dreigen om hun huizen of wagens te bekladden”, zegt meester Lippens. “We hadden op voorhand gevraagd om hun namen niet openbaar te maken, maar daar is iets misgelopen. Gedane zaken kan je niet omkeren. We proberen hier zo sereen mogelijk mee om te gaan. De politie is op de hoogte van die dreigementen en stelt ondertussen een dossier samen.”

Paria van half Vlaanderen

Lippens betreurt dat de buurtbewoners nu zowat de paria van half Vlaanderen zijn geworden. “Ik begrijp de ontgoocheling bij de supporters, maar dit is gewoon onaanvaardbaar”, stelt ze. “Natuurlijk is dit een vervelende stap, maar dan sla je eens met je vuist op tafel. Of dan vloek je eens. Maar mensen die hun rechten vrijwaren, moeten toch niet gaan vrezen voor hun leven?”

Hoe het nu volgens de advocaat verder moet met het stadiondossier? “Club Brugge heeft nog juridische mogelijkheden, maar wij wachten af”, stelt Lippens. “Voor mijn cliënten is een nieuwe voetbaltempel op de Olympia-site gewoon een no go. Ze zijn niet tegen een splinternieuw stadion, maar vragen zich af of dat nergens anders kan. Ik begrijp de moedeloosheid bij Club Bruggge: bouwen in Vlaanderen is echt geen sinecure. Al zestien jaar lang worden ze daar van het kastje naar de muur gestuurd. Het is nu aan de aanvrager om het huiswerk opnieuw te maken en zich te beraden. Wij wachten af.”

Donderdag klonk nog dat het stadsbestuur van Brugge en minister Zuhal Demir (N-VA) iedereen rond de tafel zouden roepen. “Of wij daar bij zijn? Dat is mogelijk, maar vandaag hebben wij nog geen uitnodiging gekregen. We zijn ook nog maar een dag later. We mogen deze situatie gewoon niet laten escaleren en ondertussen zullen we ook de raadsman van Club Brugge aanschrijven. Oog om oog, tand om tand: daar geloof ik niet.”