“Ik geef Nederlands in een OKAN-school hier vlak om de hoek. Het is nu het derde jaar dat ik dat doe. Enerzijds uit noodzaak, anderzijds omdat ik dit een hele vervullende, waardevolle job vind.”

“Ik volgde een acteeropleiding aan het conservatorium. Naast het onderwijs, werk ik ook in de theaterwereld. Eerst als speler maar nu vooral als regisseur en organisator. Ensemble, zo heet ons gezelschap. We maken voorstellingen waarmee we vervolgens touren. In april staan we in de Arenberg.”

“Maar lesgeven doe ik dus ook. Dit jaar zitten er veel Afghaanse en Oekraïense kinderen in mijn klassen. Wat me het meeste voldoening geeft? Je reikt kinderen handvatten aan om verder te kunnen leven in dit land. Taalkundig om te beginnen, maar ook op sociaal vlak. Je houdt het welzijn van je leerlingen in het oog, je biedt hen sociale tools om zich hier verder te ontwikkelen. Dat vind ik erg waardevol.”

“Als Okan-leerkracht heb je een pedagogische rol, maar je hebt ook een erg zorgende opdracht naar de kinderen toe. Dat is heel warm. Door mijn theaterachtergrond vind ik het bovendien fijn om in te zetten op spreekvaardigheid. Want een taal leren, dat is ook durven spreken en fouten durven maken. Ik focus erop dat iedereen iets te vertellen heeft en dat iedereen zijn persoonlijkheid mag delen.”

“Voltijds lesgeven in combinatie met acteren en regisseren, is best veel. Maar het budgettaire klimaat in de cultuursector is momenteel niet bepaald denderend. Dus in mijn geval moet het na de uren gebeuren.”