“Ik kom uit Tibet en woon sinds vijf jaar in Antwerpen met mijn man en mijn zoontje. Toen ik hier aankwam, heb ik eerst Nederlands geleerd en heb ik gekozen voor een opleiding in de zorgsector. Daar had ik totaal geen ervaring in, maar ik ben een heel behulpzaam persoon en ik heb een passie voor werken met mensen. Ik geloof daarin: in behulpzaam zijn, compassie hebben en liefde geven.”

“Ondertussen werk ik in een rusthuis. Ik verzorg mensen die zwaar dement zijn en die verblijven op een gesloten afdeling. Ik geef hen eten, was hen, geef hen medicatie en alle andere zorg die ze nodig hebben. Soms is dat best zwaar, want sommige bewoners vertonen bijvoorbeeld storend gedrag en anderen stellen tienduizend keer na elkaar dezelfde vraag. ‘Welke dag is het vandaag?’ Dan moet je geduld hebben en in je hoofd houden dat je hier bent om hen te helpen, om naar hen te luisteren, om hen tijd en aandacht te geven. Enkel zo kan je daar rustig mee omgaan.”

“Er wordt ook animatie voor hen voorzien. Dan kunnen ze bijvoorbeeld naar muziek van vroeger luisteren of krijgen ze oude spelletjes om mee te spelen. Die leggen we dan in hun handen zodat ze eraan kunnen voelen. En dan zie je soms dat ze glimlachen. Je begrijpt dan dat ze zich op dat moment iets herinneren van vroeger.”