“Ik ben 35 jaar en draai al heel lang mee in het voetbal, maar dit had ik ook nog niet meegemaakt”, zegt Luyten. “Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat we na onze eerste helft nog iets zouden rapen. Het was niet dat we voor rust weggespeeld werden door de thuisploeg, maar we speelden zeker niet goed. De doelpunten waren vermijdbaar, maar vooral: zelf creëerden we ook niet veel. We kregen dan ook net voor rust nog een zeer discutabele rode kaart bij een strafschopfout. De ene week is de strafschopfout voldoende, een andere keer krijg je geel, nu weer rood, de regels zijn op dat vlak heel onduidelijk.”

Ook de tweede helft beloofde niet meteen veel beterschap. “We lieten de bal aan de thuisploeg, want met tien kan je niet overal druk zetten. Zij hadden dus veel balbezit, maar creëerden geen kansen en lieten zich wat in slaap wiegen. Tien minuten voor tijd scoorden we dan plots de 3-1 en begonnen ze te twijfelen. Wat ­later viel de 3-2 en dan weet je dat alles kan, dan is het puur een mentale kwestie. In de laatste ­minuut maakten we dan gelijk na een hoekschop, zodat we toch nog een punt pakten.”

Weerbaarheid

Met dat punt schiet Nijlen helaas niet veel op in het klassement. “In onze situatie stelt een punt niet veel voor, maar natuurlijk hebben we wel weerbaarheid getoond. Dat is zeker iets wat we moeten meenemen naar de toekomst. Als we ons in de tweede helft niet herpakt hadden, was het misschien 5-0 geworden en had het er heel slecht uitgezien. Maar we mogen natuurlijk die eerste helft niet vergeten, we gaan niet elke week drie doelpunten ophalen in de tweede helft.”