#LikeMe-acteur Francisco Schuster: “Geliefd zijn, dat is het beste gevoel van de wereld"

Hij is gewend om met #LikeMe heel Vlaanderen rond te toeren, maar de komende dagen kan Francisco Schuster op tien minuutjes van zijn Merksemse thuis naar de Antwerpse Kinepolis-vestiging fietsen. Francisco is ambassadeur van JEF, het twee weken durende festival voor jeugdfilm en audiovisuele experimenten, met Antwerpen als bruisend festivalcentrum. “JEF Festival is een heel fijne ervaring voor kinderen. Ze kunnen niet alleen films kijken, er zijn ook workshops om zelf films te maken. Zelfs virtual reality, wat enorm populair is op dit moment. Het is heel interactief en supercool”, verzekert Francisco, terwijl we door het Merksemse park Roosendael stappen. Op zijn favoriete wandelplekje toont Francisco zich een geknipte ambassadeur, want hij maakt attent tijd voor alle kinderen die hem aanklampen voor een selfie.

Wie gaf je het leven?

“Dat zijn twee vrouwen, want ik heb een biologische mama en een adoptiemama. Over mijn biologische mama weet ik niet veel. Ik ben geboren in Haïti, maar mijn mama moest mij noodgedwongen afstaan voor adoptie. Door de armoede kon ze niet meer voor mij zorgen. Ik zie dat als een teken van liefde. Ze wou niet dat ik in armoede moest opgroeien en gunde me een beter leven. Dat is haar gelukt, want anders zat ik nu niet hier. Soms voel ik me daar schuldig over. Omdat ik hier zo’n mooi leven heb, terwijl ik zie hoe Haïti getroffen wordt door zowat alle mogelijke ongelukken en rampen. Ik besef dat het mij ook had kunnen overkomen. Ik weet niet of mijn mama nog leeft, of ze het nog altijd zo zwaar heeft.”

“Als de tijd rijp is, wil ik daar meer over te weten komen. Nu ben ik daar nog niet aan toe. Ik moet er eerst mee leren omgaan, want ik kan er soms nog heel verdrietig van worden. Ik sta er wel voor open en denk dat ik zelf wel zal aanvoelen wanneer het juiste moment er is. Als kind groeide ik op in Merksem, waar ik nog altijd woon. Een zwart kind in een witte wereld. Dat was zeker niet altijd gemakkelijk. Ik voelde me onbegrepen, maar intussen heb ik alles wel een plaatsje kunnen geven. Dat is zeker mee te danken aan mijn adoptieouders. Ze steunden me altijd in alles en leerden me om voor mijn dromen te gaan. Het is dankzij hen dat ik me gelukkig voel.”

Wat is voor jou het goeie leven?

“Als ik bij familie of vrienden ben en plezier heb. Gelukkig zijn, liefde krijgen, omringd zijn door mensen met een positieve energie. In het Sportpaleis optreden, een maand gaan dansen in Los Angeles: die dingen mocht ik allemaal al beleven en het is de max. Maar het zijn de kleine dingen die me echt doen leven. Ik probeer positief in het leven te staan. Is vandaag een slechte dag? Dan zal morgen wel beter zijn. Het leven is te kort om te zeuren. Ik ben tevreden als ik kan genieten, alles uit het leven kan halen en een lach op de mensen hun gezicht kan toveren.”

Wie doet je leven?

“Ik heb enorm veel geluk met de adoptiefamilie bij wie ik terechtkwam. Mijn mama zegt altijd dat ik niet vanuit haar buik, maar vanuit haar hart ben geboren. Zo voelt het ook voor mij. Zij is heel emotioneel en ik ben echt mama’s kindje. Ook mijn papa stond altijd voor me klaar. Hij was zowat mijn persoonlijke roadmanager, want hij bracht me naar elk optreden. Mijn broertje is drie jaar jonger. Hij is afkomstig uit Ethiopië en ook geadopteerd. Onze ouders zijn in 2019 gescheiden en hierdoor voel ik me meer dan ooit grote broer. Hij vindt wat ik doe heel cool en ik merk dat hij trots is als hij naar optredens komt kijken. Sinds de scheiding ben ik voor hem een beetje een ouderfiguur. Ik wil hem helpen waar nodig en zorgen dat hij niets mist in zijn tienerjaren. Daarnaast heb ik heel goede vrienden. Met enkelen ben ik al heel close sinds de middelbare school in Antwerpen. Maar ook de vrienden van #LikeMe zie ik doodgraag. We begonnen op hetzelfde moment en begrijpen elkaar als geen ander. Hierdoor moeten we op het podium nooit doen alsof we fun hebben, het is altijd écht!”

“Ik heb enorm veel geluk met de adoptiefamilie bij wie ik terechtkwam. Mijn mama zegt dat ik niet vanuit haar buik, maar vanuit haar hart ben geboren. Zo voelt het ook voor mij”

Hoe blijft je lijf in leven?

“Ik ben een danser. Mijn ouders maakten graag filmpjes en hierdoor weet ik dat ik al op tafel stond te dansen toen ik amper drie was. Mijn eerste optredens gaf ik voor de familie. Ik ging al snel naar de dansschool hier om de hoek. Daarna naar de academie in Merksem. Maar daar verveelde ik me: het ging me allemaal te traag. Toen we een keer naar de Grote Sinterklaasshow gingen in het Sportpaleis, wist ik dat ik daar ooit ook wou staan. Ik schreef me in voor audities bij Studio 100 en niet veel later stond ik zelf achter K3 in het Sportpaleis of met Samson en Gert in Ahoy Rotterdam. Met mijn jeugdhelden op het podium, mijn kinderdroom kwam uit. En nu ben ik zelf voor veel kinderen een jeugdheld. Ik zal dus altijd tijd maken voor een selfie of om even hallo te zeggen. Ik weet uit eigen ervaring dat dit voor kinderen een onvergetelijk moment is. Het zijn weer van die kleine dingen die gelukkig maken. Dansen zit in mij. Het is een deel van mijn leven. Ik ben blij dat ik dansles geef bij Dance and Show Academy in Ekeren. In die energieke en enthousiaste kinderen van acht tot twaalf herken ik mezelf. Hopelijk kan ik iets van mijn passie aan hen doorgeven. Later wil ik stages gaan volgen in het buitenland, om mijn danstalent verder bij te schaven.”

Hoe blijft je geest in leven?

“Ik ben een grote fan van meditatie, om rust te creëren. Het is vaak zo’n drukte om me heen, met luide muziek ook. Thuis heb ik dan behoefte aan rust. Ik doe ademhalingsoefeningen, die helpen om even aan niets denken. Ook soundhealing, schalen die geluid maken, brengt rust in mijn hoofd. Ik heb moeten leren om dingen los te laten. Mijn gedachten zijn als een trein die nooit stopt. Op school kreeg ik oefeningen waarbij ik alles moest loslaten, blijven dansen tot de muziek stopte. Daar heb ik veel uit geleerd. Vroeger vergat ik soms gewoon te ademen. De hele dag door was ik heel energiek. Eigenlijk werd ik geleefd. Nu trek ik me al eens terug in mijn eigen bubbel en dat is superchill. Iedereen is zo gehaast dat we vergeten tijd te nemen voor onszelf. En door al die stress zijn we zelfs gemeen tegen elkaar. Onlangs bedankte iemand me omdat ik in een drukke situatie rust had gebracht. Dat vond ik keifijn om te horen.”

Hoe is het leven op een ander?

“Ik ontdek graag nieuwe dingen en ben snel uitgekeken op iets. Wellicht horen de Antwerpenaars dit niet graag, maar na zes jaar Kunsthumaniora heb ik de stad wel gezien. Ik ontdek liever nieuwe plaatsen en culturen, daar verdiep ik mij graag in. Ik bracht al eens een maand door in Los Angeles en daar wil ik nog terug naartoe. Ik volg al lang enkele dansscholen uit LA op Instagram. Ik wilde daar ook dansles volgen. De reactie van mijn mama? ‘Fran, volg je dromen.’ Dus boekte ik tickets en in LA beleefde ik de mooiste momenten. Ik amuseerde me rot en volgde een workshop in The Playground, bij Millennium Dance Complex. Danste met mensen die tourden met Ariana Grande. Kreeg les van haar choreografe. En van mensen die met Rihanna en Beyoncé werkten. Ze waren zo inspirerend, dat zal me altijd bijblijven. En het deed me honger krijgen naar meer. Ik hoop ooit voor een langer project naar LA te trekken. Momenteel is dat met een drukke agenda nog onmogelijk, maar kortere periodes moeten in de toekomst wel kunnen.”

Wat ontneemt je leven?

“Ik heb een hekel aan mensen die bewust iemand kwetsen. Iemand naar beneden halen, negatieve energie geven, daar stoor ik me enorm aan. Social media boomen door negatieve commentaren. Daarom vond ik het zo belangrijk dat een thema als pesten vorig jaar centraal stond in #LikeMe. Mijn personage Yemi was slachtoffer van pesten. Ik kreeg er als acteur een Gouden K voor. Ik hoopte dat kinderen zich in het thema zouden herkennen en er iets aan hebben. Maar ik verwachtte niet dat de impact zo groot zou zijn. Als ik erover praat of denk aan de reacties toen ik ‘Laat me’ zong in het Sportpaleis, krijg ik opnieuw kippenvel. Op hetzelfde geslacht vallen is nog zo’n belangrijk onderwerp. Hoe mooi is ‘Banger hart’, dat ik dit seizoen samen met Aaron Blommaert breng in #LikeMe.”

“Als kind werd ik ook gepest door een aantal mensen. Het ging vooral om racistische opmerkingen. Ik hoor nog wel eens kleine opmerkingen die niet oké zijn. Maar ik kan er nu mee omgaan omdat ik omringd ben door fijne mensen. Zij hadden de juiste reactie, wisten de juiste dingen te zeggen, en daar konden die pesters niet tegenop. Ik ben heel blij dat ik nu ook een boegbeeld ben van Stip It. Samen met met #LikeMe-collega Lotte zing ik het campagnelied ‘Dromen’. Pesten komt nog heel vaak voor en dankzij muziek, die universeel werkt, kunnen we de conversatie openen. Want praten helpt altijd.”

“Als kind werd ik gepest. Het ging vooral om racistische opmerkingen. Ik hoor nog wel eens kleine opmerkingen die niet oké zijn. Maar ik kan er nu mee omgaan omdat ik omringd ben door fijne mensen”

Heeft het leven je gespaard?

“Er zijn veel heftige dingen gebeurd die me getekend hebben. Ik verloor mensen. Beleefde moeilijke situaties. Ik ga daar liever niet op in, maar het zijn omstandigheden waar ik nog altijd last van heb. Aan de andere kant voel ik me gelukkig met wie ik ben, met wat ik doe en met de mensen om me heen. Dus ik besef dat ik een fijn leven heb en me gespaard mag voelen.”

Wat mag het leven nog brengen?

“Ik heb al zo veel beleefd op mijn jonge leeftijd, maar eigenlijk moet het allemaal nog beginnen. Als ik kan blijven doen wat ik nu doe, plezier beleef, gezond blijf, en liefde en warmte krijg, ben ik een gelukkig mens. Er staan superleuke dingen op de agenda. Ik mag er nog niets over zeggen maar na #LikeMe volgt nog meer televisiewerk, ook voor een volwassen publiek. Het is belangrijk dat de kids me blijven volgen, maar ik wil ook een nieuw doelpubliek bereiken. Dat moet kunnen met mijn muziek. Na de zomer wil ik uitpakken met eigen werk, in een funky stijl. Ik trek door wat ik deed in #LikeMe, maar dan in een heel eigen stijl. En als ik live optreed, wil ik er graag dansers bij. Want het moet iets helemaal van mezelf zijn. Dat is voor de nabije toekomst, maar daarna? Ik denk niet dat ik in België blijf. Ik wil mijn horizon verbreden en elders nieuwe dingen ontdekken. Nu ben ik jong, dus nu moet ik het doen!”

INFO- JEF Festival, 11 t.e.m. 26 februari, op verschillende locaties in Vlaanderen, Antwerpen is festivalstad, www.jeffestival.be- #LikeMe, elke woensdag om 18.20u op Ketnet, www.ketnet.be - #LikeMe in Concert, op 8 en 9 april in het Sportpaleis, www.sportpaleis.be