Sedert enkele jaren woont Bart Moeyaert in de heidegemeente. Daarvoor woonde de Bruggeling in Antwerpen, in de Van Geerstraat. Dat is een leuk toeval, want boomkweker Charles Van Geert staat aan de wieg van het Arboretum Kalmthout. In 1856 startte hij met een proefterrein voor zijn bomenkwekerij. Het blijft een kwekerij tot 1952 wanneer de broers Georges, Robert en Jelena De Belder het terrein kopen en er hun privéverzameltuin van maken.  

Bart Moeyaert: “Ik aarzelde geen seconde om in te gaan op de vraag om een tuingedicht te schrijven. Ik wist snel dat het gedicht zou focussen op de innerlijke rust die je in de natuur kunt vinden. Het gedicht zou in de Gloriëtte komen te hangen en dat prieeltje kende ik. Dat hielp ook bij het schrijven. De Gloriëtte is de uitgelezen plek waar de bezoekers van de botanische tuin even pauzeren tijdens hun wandeling.”

Natuur

“Als kind wilde ik boswachter worden. Ik blader nu weer in de lijfboeken van toen, zoals ‘Wij verkennen de natuur’, en vind daarin dan de naam van een bepaalde plant of een paddenstoel. Dat doet deugd. Geen mens wordt beter van dat te weten, maar mij maakt het op een bepaalde manier gelukkig, ook omwille van de poëzie in de namen. Een leven loopt soms vreemd. Toen mijn vriend en ik besloten om de stad te verlaten en naar het platteland te trekken, maakte we elk een voorkeurlijstje. Op de twee papiertjes stond Kalmthout op nummer 1. Hier krijg je makkelijker contact met de natuur, dan in de stad”, zegt Bart Moeyaert.

Gedichtendag

Sinds jaren legt Arboretum Kalmthout nadrukkelijk de link tussen natuur en poëzie, en verrast het zijn bezoekers geregeld met gedichten in de tuin of aan de wand van de oude loods, als handgeschreven haiku aan de takken van bomen of zelfs als een ’snoepje’ uit een poëzieautomaat.

Op Gedichtendag trakteert het arboretum naar goede gewoonte zijn bezoekers op poëzie. Conservator-directeur Abraham Rammeloo deed al vaker een beroep op dichters. “Onze eigen tuindichters Bie Wouters en Sine Van Mol, maar ook Dick Hillenius, kregen een aantal jaren een plek aan de wand van de Gloriëtte. Nu zijn we erg opgetogen dat Bart Moeyaert met zijn gedicht “pauze” de bezoekers er verwelkomt op een moment van stilte.”

(Erik Vandewalle)