Gust uit Emblem, voormalig leraar elektriciteit aan de vakschool in Lier, gaat nu echt op rust. Op 10 april 2010 op zijn 76ste maakte hij nog zijn jongensdroom waar. In een houten chalet naast de woonst van zijn dochter Vera en schoonzoon Jef vlakbij de windmolen in Pulderbos opende hij zijn eigen elektriciteitsmuseum. Meer dan 5.000 voorwerpen, waaronder schakelaars, stopcontacten, telefoontoestellen, radio’s, (zak)lampen, strijkijzers, krultangen en broodroosters werden er tentoongesteld. Niemand kon zo gedreven uitleg geven als Gust. Op elke vraag kende hij het antwoord.

Op zijn 88ste - deze zomer wordt hij 89 - is Gust nog even rad van tong. Maar zijn echtgenote Julia Verloy is in woonzorgcentrum Czagani in Broechem opgenomen. Zelf is hij er nu in de wintermaanden ook in kortverblijf, omdat hij zijn auto heeft weggedaan. “Als hij in het donker moest rijden, werd hij wat onzeker. Het gevolg was ook wel dat wij hem moesten gaan halen en brengen als er bezoekersgroepen kwamen”, vertelt dochter Vera. “De busverbinding met overstap in Broechem van Emblem naar Pulderbos is niet zo vanzelfsprekend. In de heropstart na de coronasluiting zagen we dat vader toch wat voorzichtiger was om groepen te ontvangen. Hij had vooral schrik om moeder te besmetten. De zorg voor mijn moeder combineren met het museum is wat zwaar geworden.”

Gust Van den Brande ontving donderdag ter afscheid twee groepen bewoners van wzc Czagani. Ook zijn vrouw Julia was erbij. Bij zijn uiteenzettingen staat hij nog even hard onder stroom en onder spanning. En toch. “Het is spijtig, maar aan alles komt een einde. Het beste is eraf bij mij”, zegt hij nuchter. “Ik heb gezocht naar een opvolger, en ben die tegengekomen in Roderick Peeters uit Mol. Roderick is een student elektriciteit waarin ik dezelfde gedrevenheid herken. Hij is eigenlijk een zestig jaar jongere versie van mijzelf.”

Peeters zag Gust eens tijdens een televisie-interview, belde en bezocht daarna meermaals het elektriciteitsmuseum. “Ik draag mijn collectie, de vrucht van zeventig jaar verzamelen, aan hem over. Een museum in Gent toonde ook interesse, maar dan liever zo’n jonge gast. Zondag komt hij de eerste spullen ophalen. Hij moet nog een schuur bouwen, maar wil tegen de zomer zijn museum openen in Mol”, zegt Gust, die er vrede mee heeft, en het alleen betreurt dat Mol zo ver is. “Die jongen heeft gezegd dat vader het lintje mag komen doorknippen”, zegt Vera.

“Tuurlijk heb ik er hartzeer van. Spijtig dat ik door de coronacrisis twee jaar heb gemist”, zegt Gust Van den Brande, die ondanks zijn familienaam nu toch het licht definitief uitknipt van ‘Hier brandt de lamp!’