FOTO RAES. De betoverende connectie van het Havenhuis
Antwerpen door de lens van Frank Raes.
© Frederik Beyens
Het moest er eens van komen: een foto bij zonsondergang van het weergaloze Havenhuis in deze rubriek. Nog geen volle zeven jaar geopend, maar toch al een vaste waarde in het Antwerpse stadsbeeld. Je hebt de kathedraal, het Centraal Station, het KMSKA, het nieuwe justitiepaleis, het MAS als vaste ankerpunten in de metropool en dus ook het twinkelende Havenhuis. De crux van dit bijzondere gebouw is de merkwaardige combinatie van een oude brandweerkazerne uit het begin van de vorige eeuw en een nieuwe glazen constructie daarbovenop. Je zou een tang op een varken verwachten, maar het tegendeel is waar. Het oude pand en de diamant op het dak ervan lopen organisch in mekaar over en vormen een vanzelfsprekende, betoverende connectie.
Lang geleden, toen ik nog een kleuter was, werkte een oom van me, die toevallig ook Frank heette – nonkel Frank dus – in die oude brandweerkazerne. Samen met mijn moeder en mijn oudste broer maakten we een tochtje met de Flandria in de haven en voeren voorbij het rechthoekige gebouw. Nonkel Frank hing zwaaiend door een van de vele ramen. Het beeld van de molenwiekende nonkel Frank blijft tot het eind van mijn dagen op mijn netvlies gebrand. Wij zwaaiden enthousiast terug. Nonkel Frank is ondertussen al vele jaren overleden en heeft het nieuwe bouwwerk nooit mogen aaanschouwen.
Het Havenhuis is uitgedacht en getekend oor Zaha Hadid, een Britse architecte met Iraakse roots en de eerste vrouw die de Priztker Prize won, zeg maar de Nobelprijs voor Architectuur. Ook zij heeft het Havenhuis nooit in volle glorie zien schitteren, want ze overleed enkele maanden voor de officiële opening.
Voor wie het nog niet wist: het imponerende atrium van het Havenhuis herbergt sinds kort een koffiebar. Nog een reden om er eens naartoe te trekken, maar dan wel voor zonsondergang, want de koffiebar is slechts open tussen 9 en 15 uur. Er is wifi!
Website www.frankraes.beInstagram @frankraesbrasil