“We namen vrijwel onmiddellijk het heft in handen”, opent Lille-trainer Joni Wijns zijn analyse. “Met succes. Nog voor het halfuur zorgden Emrah Bostanci en Michiel Meynendonckx voor een dubbele voorsprong. Toch gingen we met een gelijke score de rust in. Eerst scoorde Lebbeke na een snelle omschakeling. En vlak voor affluiten stonden de bordjes gelijk. Nochtans hadden we tussen die twee lokale doelpunten ook best nog twee mooie kansen.”

Het mentale voordeel leek dus voor Lebbeke. “Je kan dat dubbel bekijken. Natuurlijk geeft het hen vleugels. Anderzijds hebben we ook een kwartier de tijd om alles te resetten. Al kan ik niet ontkennen dat de thuisploeg het eerste deel van de tweede helft ook het beste van het spel had.”

Twintig minuten voor tijd bracht Hans Wynants Lille opnieuw op voorsprong. En in de blessuretijd nam Kevin Lauryssen alle twijfels weg. “Deze zege geeft ons toch wat meer ademruimte. We zetten Lebbeke op twaalf punten. Ook de kloof met Turnhout (14 punten) en rode lantaarn Beerschot (20 punten) wordt vergroot. Al wil dat niet zeggen dat de redding al beklonken is. Met Pepingen-Halle, Turnhout en Beerschot krijgen we op papier drie haalbare tegenstanders. Onderschatting is echter uit den boze. In deze reeks moet je steeds op niveau spelen. Anders kom je gegarandeerd in elke wedstrijd te kort.”

Makkelijke aanpassing

Het valt op hoe makkelijk Lille zich wist aan te passen na de promotie van vorig seizoen. “Het verbaast ons ook wel”, gaat Wijns verder. “In het begin moesten we het tempo gewoon worden en aan het niveau van tweede amateur wennen. Maar dat hebben we al even onder de knie. Voorts valt op dat we elke week nog groeien. Dat komt vooral omdat we met lef voetballen in balbezit.”

Kanttekening bij de zege was het uitvallen van Elias Truyers met een enkelblessure. Verder onderzoek moet uitmaken hoe erg de blessure is. (lver)