Freddy Pire was een begrip. Zowel in onze kranten als tijdens de weerberichten op de VRT werden zijn foto’s meer dan geapprecieerd. De amateurfotograaf die 82 werd, overleed vorige week na een verblijf van drie jaar in woonzorgcentrum Den Olm in Bonheiden. Ook al was Freddy geen professioneel fotograaf, leverde hij keer op keer pareltjes af. “Hij was al met fotografie bezig nog voor ik hem kende. En dat is al een poos geleden. Dit jaar in september zouden we zestig jaar gehuwd zijn, ik heb hem nooit anders gekend”, zegt zijn vrouw Jacqueline Lauwers.

Meurop

Toch lag Freddy’s passie oorspronkelijk elders. Na enkele jaren Frankrijk, verhuisde hij met zijn familie op jonge leeftijd naar Rijmenam waar hij met zijn broer werkte in de Meurop-fabriek, de meubelfabriek die er in 1980 mee kapte. “Freddy was een lasser en deed dat zeer graag. Nadat de Meuropfabriek in Rijmenam in 1980 failliet werd verklaard, ging hij aan de slag bij Eurocan in Mechelen”, vertelt Jacqueline.

“In zijn vrije tijd was hij echter altijd met fotografie bezig, eerst foto’s, dan dia’s en later evolueerde hij zelfs mee naar digitale fotografie. Omdat hij op zijn 70ste niet vertrouwd was met het gebruik van een computer, volgde hij in Bonheiden nog lessen. Dat was Freddy. Alles om mee te zijn en om mooie foto’s te maken. Het was meer dan zijn hobby.”

Frank Deboosere

Er verscheen een foto van Freddy tijdens het weerbericht op de toenmalige BRT, uitgerekend op de dag dat de legendarische weerman Armand Pien de fakkel doorgaf aan Frank Deboosere. “Dat moment herinner ik me nog. Freddy was zo fier omdat zijn foto was geselecteerd. Hij zat met zijn fototoestel in de aanslag voor de televisie om er een beeld van te kunnen maken.”

“Daarna volgde snel Het Nieuwsblad. Hoeveel foto’s van Freddy er in jullie kranten werden gebruikt, weet ik niet precies, maar het waren er veel”, zegt Jacqueline. “Freddy hield de kranten waarin zijn foto’s verschenen ook nauwkeurig bij. Ik heb er nog stapels van. Ook al doe ik met de knipsels en de foto’s vermoedelijk niks meer, geef ik ze voorlopig liever niet aan een museum. Ik koester ze”, zegt ze.

“Fotografen als Freddy zijn de ogen van de VRT”, reageert weerman Frank Deboosere. “Ik kende hem niet persoonlijk, maar ik vernam zijn overlijden via Luc Marcelis, een andere fotograaf die in het Mechelse woont. We gebruiken de ingestuurde foto’s heel graag en regelmatig. We krijgen er massaal veel toegestuurd en we merken dat deze hobbyfotografen op vinkeslag liggen en met het hoofd in de wolken, ze zien alles. Het is zeer knap wat ze doen. De foto’s gaan ook viraal op sociale media, want de fotografen zijn natuurlijk heel fier, en terecht. Tegenwoordig gebruiken ze ook vaak drones.” Het moment en de foto met Armand Pien kan hij zich nog goed voor de geest halen: “Dat was aan het meer in Keerbergen met schaatsers, een knap beeld.”

Wedstrijden

Freddy nam destijds deel aan talloze fotowedstrijden, maar ook zijn pentekeningen vielen in de smaak. “Hij was er zo fier op. Het waren niet de ‘grote’ wedstrijden, meestal lokale in Bonheiden en Keerbergen. Dat bedierf de feestvreugde echter niet. Wanneer hij won, was hij altijd in de wolken.”

Freddy was een autodidact en begon te fotograferen nadat hij met zijn tante en nonkel naar Londen reisde. “De broer van mijn nonkel was amateurfotograaf en had een fototoestel van Leica en heel wat lenzen. Op een toeristische boot voeren we over de Theems naar het kasteel van Windsor. Wat later kocht ik mijn eerste toestel dat ik meenam tijdens mijn legerdienst in Duitsland”, getuigde Freddy nog zes jaar geleden in het Bonheidense infoblad Rijmheide.

Ochtendmens

Freddy liet niets aan het toeval over. Meestal zat hij om 6u ’s ochtends op de fiets om in Bonheiden of daarbuiten zonsopgangen, taferelen of vliegtuigen te fotograferen. “Dat was zijn passie. Hij trok zelfs met zijn fiets naar Rock Werchter, naar Mechelen of naar de Heimolen in Keerbergen. Freddy was een zeer geliefd man, want wanneer hij op pad ging, groette hij iedereen en maakte hij praatjes met voorbijgangers. Freddy was altijd goedgeluimd”, aldus Jacqueline. “Weet je dat hij zelfs een fototoestel meenam elke keer hij naar de krantenwinkel ging? Er moest maar iets gebeuren, of iets moois te zien zijn. Hij zou het zichzelf nooit hebben vergeven.”

Hoeveel foto’s Freddy nam en er gepubliceerd werden is haast ontelbaar. Toch hield de man alles nauwkeurig bij in mappen en kaften. “Ik ontdek nog dagelijks foto’s en krantenknipsels waar ik niets van af wist. Freddy was zeer ordentelijk. Hij verzamelde ook fototoestellen. Een deel van zijn collectie heeft hij ooit verkocht, het resterende deel staat nog geëtaleerd in zijn bureau samen met zijn mondharmonica en zijn gitaar. Freddy was een beetje van alle markten thuis.”

Dertien

De laatste drie jaar van zijn leven verbleef Freddy in woonzorgcentrum Den Olm. Hij was ziek: “Toen hij er pas verbleef, nam ik zijn krantenknipsels en foto’s mee. Dat maakte hem goedgezind. Na een poos daar en na een verblijf in het ziekenhuis had zelfs hij geen zin meer om ernaar te kijken. Freddy was helemaal op. En opmerkelijk, hij werd op een vrijdag de dertiende geboren. Hij stierf ook op vrijdag de dertiende. En zijn hartaanval van jaren geleden? Op een dertiende. Dit is haast geen toeval meer”, besluit Jacqueline.