TEE is 18 jaar, maar weet wat hij wil in het leven, of vooral wat hij niet wil. En dat is opnieuw naar de gesloten jeugdinstelling gaan. De jonge rapper groeide op op Linkeroever, maar niet bij zijn ouders. “Ik woonde vaak in voorzieningen. Het was niet altijd makkelijk opgroeien en ik ben ook geregeld in de fout gegaan. Maar hoe je bent opgevoed mag eigenlijk geen excuus zijn”, zegt hij.

TEE werd drie keer opgenomen in de gesloten jeugdinstelling. Eén keer zelfs zeven maanden lang. “Ik had daar heel veel tijd met mezelf. Ik ben toen zelf met het idee gekomen om mijn emoties op papier te zetten, dat was zonder rijmwoorden en zonder beats in mijn hoofd. Voor ik het wist had ik een boek vol geschreven. Daarbinnen leerde ik andere jongens kennen en daar zaten veel rappers tussen. We hielpen elkaar met onze teksten en onze muziek.”

Daarvoor had TEE nog nooit muziek gemaakt. “Ik had daar zoveel tijd om na te denken en de emoties kwamen vanzelf als ik ze kon neerschrijven. Het leven stond daar een paar maanden volledig stil. Dat doet iets met je.”

Omdat TEE van Linkeroever is, was de werking van de City Pirates hem niet onbekend. Dat die City Pirates ook nog eens een muziekstudio hebben met River Side Studio, wist hij nog niet in het begin. Toen er al een schrijverskamp aan de gang was voor jonge artiesten, liep hij stomweg de studio binnen en zo kwamen zijn teksten tot leven op muziek. “We hebben allemaal samengewerkt aan een eigen album, dat staat nu op Spotify”, zegt hij trots.

Rapper Young B trekt het project van de River Side Studio. Hij vroeg TEE onlangs iets heel bijzonder. “Hij ging een workshop geven in de gesloten instelling waar ik had gezeten en dat zou een workshop rond muziek worden. Ik ging met hem mee en werkte samen met de jongeren daar. Omdat ik daar ook had gezeten, was het voor de jongeren een geloofwaardig verhaal. Ik wist dat ik ooit zou terugkeren, maar dat de rollen dan omgedraaid zouden zijn.”

Alleen maar op muziek kan TEE zich uitdrukken. “Als je me vraagt welke feiten ik heb gepleegd, wil ik daar niet over spreken. Maar in mijn teksten op muziek kom je veel te weten. Ik gebruik muziek nu om te beschrijven wat ik heb meegemaakt, maar ook om mijn excuses aan te bieden aan mensen die ik gekwetst heb en om alle jongeren duidelijk te maken dat iedereen iets kan bereiken. Ook al zeggen ze tegen jou dat je niets bent, je vindt altijd iets om te doen dat bij je past. Tegen mij zeiden ze dat ooit ook. Ondertussen ziet mijn broertje van 11, die ook in een voorziening woont, dat ik het goed doe en muziek maak. Hij wil nu ook rapper worden natuurlijk.“