In een gelijkopgaande eerste helft scoorde elke ploeg één keer. “Na de vroege achterstand toonden we de nodige weerbaarheid en konden we een vuist maken om ons terug in de match spelen”, zegt Cappellendoelman Björn Joossens. “Na de verdiende gelijkmaker dacht ik dat het nog wel goed zou komen.” Hans Wynants had Lille snel op voorsprong getrapt. De gelijkmaker kwam er via Laurens Symons na een knappe dribbel.

Na rust was het Lille dat de druk opvoerde. Een kopbal op de lat en een halve omhaal van Bostanci waren hiervan het resultaat. Ook doelman Joossens moest zijn kunnen tonen en zweefde een bal uit de winkelhaak. “De druk van Lille werd te groot. We moeten durven toegeven dat we vandaag een maatje te klein waren. Na het tweede tegendoelpunt gingen er te veel kopjes naar beneden bij ons en dan weet je dat het over en uit is”, aldus de doelman.

Cappellen gaf dus niet thuis, Lille daarentegen dartelde na de pauze over de natte grasmat. Een voorzet-schot van Bostanci werd door niemand aangeraakt en verdween in de verste hoek. Tien minuten voor affluiten had Lille de verdiende voorsprong beet. Cappellen werd helemaal uitgeteld door Sander Delen, die na een knappe solo het leer in de korte hoek schoot en door Gerritsen die een voorzet lekker binnenduwde. “Misschien is de uiteindelijke 1-4-uitslag wat overdreven”, zegt Delen. “Maar verdiend is de overwinning zeker. Na de pauze hebben we meer druk naar voor gezet en dat heeft geloond. Vandaag pakken we drie punten en dit weekend spelen we in ons nieuw stadion. Het gaat dus goed met de club. Op dit moment is het volop genieten.”

Dante Walen De Keyser

Opvallende toeschouwer in de tribune was Dante Walen De Keyser (25). De Cappellenspits tekende gisteren voor reeksgenoot Racing Mechelen en stond erop om persoonlijk afscheid te nemen van zijn trainers en ploegmaats. “Ik ben echt heel tevreden met de overstap naar zo’n traditieclub. Het geeft me een goed gevoel om een nieuwe stap te zetten in mijn carrière. Het feit dat ik op de bank verzeilde, speelde natuurlijk een rol bij het nemen van deze beslissing. Het werd steeds moeilijker om me op te laden voor een wedstrijd. Ook het maken van de winnende doelpunt tegen Belisia leverde me geen basisplaats op het weekend daarna. Het team speelde nu eenmaal goed. De coach hoefde inderdaad niet te wisselen. No hard feelings dus naar hen toe.”