Het vraagt wel wat, zo’n neushoorn trainen om totaal onbekend terrein – want dat is zo’n metalen kist toch – op te stappen. “Maar met geduld en veel liefde kom je een heel eind”, lacht verzorgster Jolien. Zij is volop in de weer met de voorbereidingen. De deuren van de kist moeten helemaal open. Het lekkerste eten komt zo diep mogelijk in de kist en alle pottenkijkers worden op afstand gehouden.

“Vaiana is een heel dappere meid, die van niets bang lijkt, maar de transportkist vertrouwt ze toch niet. De training duurt dan ook wat langer dan gepland en we willen niet riskeren dat ze van iets zou schrikken en daardoor weer heel wantrouwig wordt. Dan zouden maanden werk verloren zijn”, verduidelijkt Jolien. Met een lint aan beide kanten van de kist worden collega’s aangemaand om een omweg te maken zolang de training duurt.

Als alles klaarstaat om Vaiana en mama Karamat binnen te laten, klimt een van de verzorgers op de kist. “Ook dat moet ze gewoon zijn”, lachen de verzorgers onze verbazing weg. “In het dak van de container zijn voederluiken. Zo kan de verzorger die met Vaiana meereist haar tijdens het transport eten en drinken geven.”

“Neushoorns leven solitair. Jongen blijven bij hun moeder tot ze 3 à 4 jaar zijn. Op dat moment raakt de mama meestal opnieuw drachtig en gaat het oudere jong zijn eigen weg”, legt Jolien uit. “Vaiana reist niet alleen. Ze vertrekt samen met een jonge neushoorn uit Rotterdam naar Zuid-Amerika. Neushoorns zijn het symbooldier van de internationale kweekprogramma’s. Deze twee dieren verhuizen zo ver om nieuwe bloedlijnen te introduceren in het Amerikaans kweekprogramma. Om de dieren op hun gemak te stellen, gaat er waarschijnlijk ook een verzorger mee tijdens het transport.”

Intussen zijn alle voorbereidingen getroffen: de appels en wortels liggen klaar, de verzorgers staan op positie. Een van hen staat opgesteld aan de kop van de kist en lokt Vaiana met lieve woordjes. Een tweede staat op het dak en een derde verzorger leidt mama Karamat af. “In haar eentje vertrouwt Vaiana het nog altijd niet. Karamat moet wel altijd in de buurt blijven en dan zet ze dapper door. De eerste twee poten gaan intussen redelijk vlot, de twee laatste poten blijven lastig. Dan zie je haar wiebelen en denken ‘durf ik wel om helemaal in die kist te gaan?’. Nochtans doen we nooit de kist dicht. Dat doen we alleen op de dag dat ze effectief vertrekt.”

Wanneer dat precies is, weten de verzorgers nog niet. Aanvankelijk dachten ze het transport voor Kerstmis te organiseren, maar alle papierwerk was nog niet rond. Het is ook de bedoeling om de twee neushoorns, uit Planckendael en Rotterdam, samen te vervoeren. Voorlopig rent Vaiana nog vrolijk rond in Mechelen en blijven de deuren van de kist openstaan.