Vrijdag 11 februari: Hanne Desmet als een raket

“Een olympische medaille is wel héél erg cool.” Het mondmasker van Hanne Desmet (25) zakte op 11 februari net onder haar neus toen ze het vertelde, waardoor de opgetrokken mondhoeken van haar kamerbrede smile zichtbaar werden. De Olympische Winterspelen van Peking waren door de rigide coronamaatregelen een verschrikking, maar Hanne Desmet bracht een flinke streep kleur in een zee van ijskoud grijs. Op de 1.000 meter shorttrack knalde knalgele Hanne in het zog van haar Nederlandse vriendin Suzanne Schulting richting onverhoopt brons. Ze werd daarmee de eerste Belgische vrouw ooit die een individuele medaille kon veroveren op de Winterspelen.

Zaterdag 19 februari: Swings’ race van zijn leven

Een hele carrière samenballen in die ene versnelling. Dat deed Bart Swings die zaterdagnamiddag in februari tijdens de sprint van de olympische massastart in de Beijing National Speed Skating Oval. Als topfavoriet was de 31-jarige Herentenaar de volledige race langs alle kanten onder vuur genomen. Niet in het minst door afscheidnemend schaatslegende Sven Kramer. Swings schaakte op schaatsen, pareerde met zijn vlijmscherpe messen en explodeerde in de laatste rechte lijn. De race van zijn leven. Bekroond met olympisch goud. De eerste Belgische op de Winterspelen sinds 1948.

Vrijdag 18 maart: Noor Vidts uit de schaduw van Thiam

Twee Belgische atletes behaalden ooit een wereldtitel op de vijfkamp. Tia Hellebaut in 2008… en… Nee, niet Nafi Thiam. Wel Noor Vidts. Op het WK indoor in Belgrado liep, sprong en stootte de 25-jarige Vilvoordse in een persoonlijk record zichzelf de geschiedenisboeken in. Vidts pakte haar wereldtitel met een totaal van 4.929 punten, ofwel 25 punten meer dan het Belgisch record van Nafi Thiam. Straf. Daarmee trad Vidts definitief uit de schaduw van haar roemruchte landgenote.

Zondag 20 maart: Tornado’s wervelen naar eerste wereldtitel

Houdt het ooit op met die Belgian Tornados? Ook in 2022 wervelden Borlée en co. Op het WK indooratletiek in Belgrado veroverden ze twee dagen na Noor Vidts al hun veertiende internationale medaille. En het sprookje dat nu al sinds 2008 duurt, wordt alleen maar mooier. Ze slaagden deze keer zelfs in een kunststukje dat hun nog nooit eerder lukte: wereldkampioen worden. Julien Watrin, Alexander Doom, Jonathan Sacoor en Kevin Borlée liepen in de Servische hoofdstad de perfecte race. Was er ooit een betere Belgische sportploeg dan de 4x400 meter?

Vrijdag 25 maart: Zilveren Loena zorgt voor mooiste tranen van het jaar

De lies en enkel waren ingepakt, maar wat een présence en doorzettingsvermogen: zelfs al was ze licht geblesseerd, Loena Hendrickx pakte de Sud de France Arena in Montpellier in. Een Belgische als vice-wereldkampioene in het kunstschaatsen, his-to-risch. De vreugde spatte ervan af. Zoveel vertrouwen had haar tweede plaats na de korte kür haar gegeven. Ook in de vrije kür, conditioneel een pak veeleisender, gaf ze geen krimp. Ze kreeg het publiek op haar hand, kreeg applaus, straalde, weende van geluk en emotionele ontlading. “Dit is crazy, dit was superemotioneel”, vatte Hendrickx het zelf samen.

Zondag 3 april: De koers is van Lotte

2022 was een grand cru voor Lotte Kopecky. We hadden hier ook voor haar fenomenale zege in de Strade Bianche of één van haar Europese of wereldtitels op de piste kunnen kiezen. Maar eerlijk: in ons koersgek land als het onze gaat er toch niks boven het winnen van de Ronde van Vlaanderen in de tricolore? Kopecky vloerde in Oudenaarde veelwinnares Annemiek van Vleuten in de sprint. Decennialang waren het taferelen die we alleen bij de mannenversie zagen. Een volgelopen Oude Kwaremont, zich schor schreeuwend naar landgenoten op weg naar Oudenaarde, hopend op een Belgische overwinning. Maar ditmaal was het een Belgische vrouw die massaal werd toegejuicht. “Echt niet normaal”, glunderde Kopecky na afloop. Noem het gerust een ijkpunt in het Belgische vrouwenwielrennen.

Woensdag 11 mei: Het sprookje van Union

Van Amerika over Polen tot Japan: de internationale pers verbaasd zich in de lente van 2022 over het voetbalsprookje dat in het Dudenpark wordt geschreven. Union is de wereldwijde voetbalhype van het jaar. De sympathieke Brusselaars zijn het bewijs dat je als klein ploegje kunt dromen in een wereld vol geld en ­ontluikende Super ­Leagues. Het sprookje krijgt alleen niet het perfecte happy end. Union verliest in de Champions’ Play-offs twee keer van Club Brugge en laat als promovendus de landstitel alsnog uit handen glippen. Gelukkig is de sequel bijna even veelbelovend als het origineel. Onder leiding van Karel Geraerts draait Union weer volop mee bovenaan de Jupiler Pro League en plaatste het zich ook voor de achtste finales van de Europa League

Zondag 22 mei: King Kev of Manchester

Een thriller op de slotspeeldag van de Premier League. Manchester City stond met de rug tegen de muur tegen Aston Villa: 0-2 achter terwijl enkel een overwinning volstond om Liverpool van de titel te houden. Op grote momenten staan echter grote spelers op. In een regie van Kevin De Bruyne boog City in het slotkwartier de achterstand nog om in een 3-2-zege. De Belgische middenvelder zorgde zelf voor de assist van de winning goal van Gündogan. Man City door het kleinste gaatje naar een nieuwe landstitel, de vierde al voor De Bruyne. Het leverde hem een derde plaats op de Ballon d’Or op, de beste Belgische prestatie ooit .

Zaterdag 28 mei: Een onKloppbare Courtois

“Wij schoten 24 keer op doel en zij drie keer, waarvan één keer tussen de palen. Thibaut Courtois deed verschillende wereldsaves.” Getekend: een gefrustreerde Liverpool-trainer Jürgen Klopp. Een onklopbare Courtois keepte in de finale van de Champions League Real Madrid eigenhandig naar de beker met de grote oren. “De beste doelman op deze planeet”, titelde zowat alle Europese kranten een dag later. In Madrid werd hij na de 0-1 van Real tegen Liverpool omgedoopt tot de heilige Courtois. Nooit eerder was het aandeel van een landgenoot in de belangrijkste clubtrofee in het voetbal zo groot.

Zondag 26 juni: X-men op de Groenplaats

Het mondiale centrum van de basketbalwereld lag eind juni een week lang op de Antwerpse Groenplaats. Als het WK 3x3 in Antwerpen iets heeft geleerd, dan dit: de X-factor van de urban versie van het klassieke basketbal is hoog. En de Belgische mannen zijn er verdraaid goed in. Nick Celis, Thibaut Vervoort, Bryan De Valck en Maxime Depuydt speelden in eigen huis de pannen van het dak, maar botsten in de halve finale van het WK op het sterkste land ter wereld, Servië (12–17) . De ‘kleine finale’ tegen Frankrijk werd een thriller. Met een slechte afloop (17-18). Een frustrerende vierde plaats (alweer), maar de Belgians Lions 3x3 veroverden wel de harten van de basketbalfans.

Zondag 17 juli: Ongelukkige Abdi ondanks historische marathon

Het podium van de marathon op het WK atletiek in Eugene: goud voor de Ethiopiër Tamirat Tolat in 2:05.37, nooit liep iemand sneller op een WK; zilver voor de Ethiopiër Mosinet Geremew (2u06.44); brons voor Bashir Abdi (2u06.48). Even duiden: het brons van Abdi is de eerste Belgische marathonmedaille ooit sinds de wereldkampioenschappen in het leven werden geroepen, in 1983. Kortom, atletiekgeschiedenis. Wéér brons, na de Olympische Spelen van Tokio: super, toch, Bashir Abdi? “Ik had toch liever een ander kleurtje gehad”, reageerde die. Tekenend voor de winnaarsmentaliteit van de Gentenaar.

Dinsdag 19 juli: De zevenmijlslaarzen van Thiam

Een nieuwe wereldtitel voor Nafi Thiam? Check. Vier weken later een nieuwe Europese titel? Dubbelcheck. Vooral haar tweede wereldtitel vergde lef, want het was erop of eronder in een razende spannende alles-of-nietspoging op de laatste van zeven disciplines: de 800 meter. Met succes: ze ging in het slotnummer op en over de Nederlandse Vetter. Thiams tweedaagse in het Amerikaanse Eugene mocht er wezen: ze etaleerde haar beste zevenkamp (6.947 punten) ooit op een kampioenschap. Haar vorige kampioenschapsrecord dateert van Berlijn 2018, toen ze Europees kampioene werd (6.816 punten). Het was ook haar op één na beste zevenkamp ooit in een competitie.

Zaterdag 23 juli: De Hulk van de Tour

Wat een Belgische weelde in de Tour de France dit jaar! We hadden gerust ook voor het geel van Yves “a farmer’s son from Belgium” Lampaert of de winnende spurt van Jasper Philipsen op de Champs-Elysées kunnen kiezen, maar dan zouden we voorbijgaan aan WvA. Naast Vingegaard en Pogacar was Wout van Aert zonder meer dé man van deze Tour. Hij deed ongeveer alles behalve hem winnen. Drie indrukwekkende ritzeges - een keer solo bergop, een keer in een groepsspurt, een keer in de tijdrit - én onderweg nog even Pogacar de doodsteek geven op Hautacam, Van Aert speelde het allemaal klaar. We zouden haast al vergeten dat hij ook het groen won, omdat het intussen al haast vanzelfsprekend lijkt dat hij in die trui rondreed als een Hulk die een klasse sterker was dan de rest van het peloton. Het was 15 jaar geleden - van Tom Boonen - dat het groen nog eens naar België ging.

Zaterdag 13 augustus: De Vlam van Ham bis

Ook de Belgische gehandicaptensport beleefde een succesvol 2022. Alleen al op het WK para-cycling op de weg pakte Team Belgium een record van acht medailles. Wat ons betreft was Tim Celen de strafste van allemaal. De wielrenner die vorig jaar op het Gala van de Flandrien met de Trofee Patrick Sercu naar huis ging, veroverde afgelopen zomer in het Canadese Baie-Comeau twee wereldtitels in de MT2-klasse. Goud in de weg- en tijdrit. Dat belooft voor de Paralympische Spelen over anderhalf jaar. Celen is net zoals Jasper Philipsen - winnaar op de Champs-Elysées -afkomstig van Ham. Zo kon de Limburgse gemeente twee keer op drie weken een wielerfeest in gang steken.

Zondag 14 augustus: Vandoorne in de voetsporen van Jacky Ickx

“Wereldkampioen, wow!” Stoffel Vandoorne kan het nauwelijks geloven, maar op 14 augustus in het Zuid-Koreaanse Seoul maakt hij zijn jongensdroom waar. Eindelijk die grote triomf na vele seizoenen vol pech en teleurstellingen: wereldkampioen in de Formule E. Pas in de zestiende en laatste wedstrijd van het seizoen viel de beslissing. De 30-jarige West-Vlaming werd zo de eerste Belgische wereldkampioen in de autosport sinds Jacky Ickx in 1983 de titel in de enduranceracerij veroverde. Vandoorne liet in de 16 e-Prix van 2022 slechts één overwinning optekenen, maar dan wel in de meest prestigieuze race van allemaal, die van Monaco. Hij was de kampioen van de regelmaat: slechts één keer scoorde hij geen punten met zijn Mercedes en hij haalde het grootst aantal podiumplaatsen van alle rijders.

Zondag 11 september: Remco, el rey de la Vuelta

Over het onwaarschijnlijk straffe jaar van Remco Evenepoel is ondertussen alles al gezegd en geschreven: Luik-Bastenaken-Luik, Belgisch kampioen tijdrijden, Clásica San Sebastián, eindzege in de Vuelta en wereldkampioen. De beste renner ter wereld in 2022, punt. Als we dan toch moeten kiezen, pikken we er zijn eindoverwinning in de Ronde van Spanje uit. “Dit historisch”, besefte de nieuwe wielerkoning van Spanje drie maanden geleden in Madrid. De eerste Belgische eindwinnaar van een grote ronde, 44 jaar na Johan de Muynck. Evenepoel deed het met bravoure: het eerste verschil maken in de openingsweek, een mokerslag uitdelen in de tijdrit en standhouden (met ritzege) in het slot. De eerste rondezege van velen?

Donderdag 29 september: Jonge Cats klauwen in Australië

Ook in 2022 gingen de Belgische basketbalvrouwen door op de ingeslagen weg. Op het WK in Australië lieten de Cats opnieuw hun klauwen zien. Down Under vloerden ze Zuid-Korea, Puerto Rico en Bosnië. Zonder de geblesseerde topspeelster Emma Meesseman maakte het helaas geen kans tegen gastland Australië in de kwartfinale. De Belgian Cats eindigen op het WK op de zesde stek en zijn zo, na Frankrijk (vijfde), het tweede beste Europese team van de wereld. Dat deden ze bovendien met een sterk verjongde ploeg. In Australië waren de Belgian Cats met een gemiddelde leeftijd van 25 jaar de op één na jongste ploeg op het WK. De toekomst oogt mooi.

Vrijdag 30 september: Gele tijger Herbots in het hol van de oranje leeuw

Ondanks alle commotie rond coach Gert Vande Broek speelden de Yellow Tigers hun beste WK volleybal ooit. De kwartfinale werd net niet bereikt, maar in de eerste ronde overtroffen de Belgische volleybalvrouwen zich met glansprestaties tegen grootmachten Italië en Nederland. Vooral de 3-1-zege tegen onze noorderburen, in het hol van de oranje leeuw dan nog, was er eentje voor de geschiedenisboeken. Met dank aan Britt Herbots die op die memorabele vrijdagavond in Arnhem maar liefst 41 punten scoorde. Herbots’ prestatie tegen één van de favorieten kreeg weerklank tot in Brazilië.

Zondag 9 oktober: Zuur zilver voor Casse

Van zes van de acht toernooien waaraan hij in 2022 deelnam keerde judoka Matthias Casse met een medaille terug. Straf. Zowel op het EK als het WK werd het zilver voor de 25-jarige Antwerpenaar. Twee keer was Tato Grigalashvili - zijn eeuwige aartsrivaal uit Georgië - te sterk. De WK-finale tussen Casse en Grigalashvili was misschien wel de meest hoogstaande judokamp van het jaar. Onze landgenoot had zijn opponent diep in de verlening in de tang, tot die met zijn rug tegen de muur plots Casse vloerde met een prachtige worp. Casse baalde als een stekker, maar moet ondertussen qua palmares nog slechts één Belgische man boven zich dulden: Robert Van De Walle.

Woensdag 12 oktober: De kin van Mignolet

Op de Spaanse nationale feestdag knokte Club Brugge zich in Madrid naar een punt (0-0) tegen Atlético en de kwalificatie. Voor het eerst in de geschiedenis geraakt het bij de laatste zestien van de Champions League. Enkel Anderlecht en AA Gent slaagden er ooit in om op het kampioenenbal te overwinteren. In het imposante, volgepakte én sfeervolle Estadio Metropolitano zocht en vond Club Brugge een vierde Europese stunt op rij. Met dank aan Mignolet of in dit geval ‘San Simon’. De Brugse doelman kende een onwaarschijnlijk straffe avond in een schietkraam. Met zijn kinnebak ranselde hij een poging van Morata in de slotminuten nog uit zijn doel. Na zeges tegen Leverkusen (1-0), Porto (0-4) en Atlético (2-0) was Club op de snelst mogelijke manier geplaatst. Increíble…

Maandag 19 oktober: De Sterckxste Nina

Gewichthefster Nina Sterckx eindigde vorig jaar op de Olympische Spelen nog vijfde, dus haar Europese juniorentitel in oktober kwam niet echt als een verrassing. Temeer omdat ze in mei ook al de wereldtitel veroverde bij de junioren. Maar met de scores die Nina Sterckx twee maanden geleden liet optekenen, zou ze zich ook Europees kampioene bij de senioren mogen noemen. En zou ze brons hebben gehaald op de Spelen in Tokio. De twintigjarige krachtpatser uit Sint-Denijs-Westrem lukte 95 kilogram in het trekken en liet bij haar derde poging 118 kilogram optekenen bij het stoten. Goed voor een wereldrecord en met de 95 kilogram van het trekken meegerekend kwam ze uit op een totaalgewicht van 213 kilogram. Goed voor een tweede wereldrecord. Geen enkele junior deed ooit beter.

Zaterdag 5 november: Comeback kid Nina

Een bronzen medaille op het WK in Liverpool. Voor een superkampioene als Nina Derwael lijkt het een voetnoot op de uitpuilende erelijst. Maar het blijft een enorme prestatie. Na olympisch goud en zeven maanden pauze was de doorstart helemaal niet gemakkelijk geweest. Haar knie deed pijn, mentaal was het zwaar en daar kwam nog de relatiebreuk met haar voetballende vriend Siemen Voet bovenop. Het WK hálen was maandenlang een grote uitdaging. Het brons voelde voor Derwael terecht meer als een overwinning dan als een nederlaag. De Amerikaanse Shilese Jones en de Chinese Wei Xiaoyuan legden de lat voorlopig te hoog. Op deze prestatie kan onze landgenote verderbouwen richting het WK in eigen land en de Spelen van Parijs. Tijd voor Nina Derwael 2.0.

Ook hen zullen we niet vergeten:

De weelde in de Belgische sport was groot in 2022. Ook de volgende prestatie verdienen een eervolle vermelding voor het sportjaar wordt neergelegd. Zo boekte golfer Thomas Pieters in Abu Dhabi de mooiste zege uit zijn carrière. Hij werd er de eerste Belg ooit die een Rolex Series kon winnen. De Belgische springruiters - ook al succesvol in Tokio - pakten voor de derde keer de eindzege in Nations Cup, het belangrijkste landentoernooi in de jumpingsport. Daarmee kwalificeerde Team Belgium zich dankzij Vereecke, Wathelet, Thomas, Guéry en Philippaerts rechtstreeks voor de Spelen van Parijs. Wielrenner Gianni Vermeersch kroonde zich in Italië dan weer als eerste wereldkampioen gravelbike ooit.

Marten van Riel kende door blessures een heus pechjaar in het olympisch triatlon, maar was 2022 wel begonnen door in Dubai de Ironman 70.3 - de halve afstand - te winnen in een nieuw wereldrecord. Ook taekwondoka Sarah Chaari mocht zich dit jaar de beste van de wereld noemen. Op haar achttiende is de studente geneeskunde de eerste Belgische wereldkampioene taekwondo ooit én een olympische troef voor de toekomst.

Net niet de beste van de wereld, net als in 2021: motorcrosser Jago Geerts. De 22-jarige Kempenaar leek in de MX2 lange tijd op weg naar zijn eerste wereldtitel, maar strandde finaal op de tweede plek in het eindklassement. Brons was er dan weer voor zeilster Emma Plasschaert op het WK, een routinier die ondertussen al zo lang aan de top meedraait dat haar wereldprestaties te weinig ruchtbaarheid krijgen. Ook het Belgische kajak-duo Lize Broekx / Hermien Peters grossierde in de medailles. De belangrijksten pakten ze in augustus: eerst brons op het WK, twee weken later zilver op het EK.

Ben Broeders greep in Parijs de kans van zijn carrière. De Belgische polsstokspringer profiteerde van de afwezigheid van wereldrecordhouder Mondo Duplantis om de Diamond League in de Franse hoofdstad te winnen. Broeders hield met Renaud Lavillenie en Thiago Braz twee voormalige olympische kampioenen achter zich. De Red Flames deden op het EK voetbal dan weer wat de Rode Duivels op het WK niet konden: ze haalden de kwartfinale, een historisch resultaat. In een matig Belgisch tennisjaar zorgde Elise Mertens voor een mooi hoogtepunt. De Limburgse won in november samen met de Russische Veronika Kudermetova de WTA Finals in het dubbelspel.