De wedstrijd werd er een zoals was verwacht. Veel balbezit voor de Spanjaarden en Marokko dat meestal op verdedigen aangewezen was. Zeker in de tweede helft kwamen Ziyech en co er nog amper uit. De doorgaans verfijnde techniek liet Spanje in de steek. Het kon te weinig echte kansen creëren maar dat lag ook aan de uitstekend verdedigende Marokkanen.

Wat heeft deze Marokkaanse ploeg in vergelijking met andere talentrijke generaties die ze voorging? Een enorme discipline. Stonden de Noord-Afrikanen doorgaans bekend voor hun frivoliteit en hang naar profilering dan staat er nu een team dat het ‘Eén voor allen, allen voor één’-principe huldigt. Ze kunnen stuk voor stuk voetballen, dat weten we van de pleintjes, maar nu ze dat ook aan discipline paren moet er altijd rekening mee gehouden worden. En met Bono, Mazraoui, Hakimi, Ziyech, Boufal, Ounahi... zit er ook veel talent in het team.

Discipline

Is het mooi om naar te kijken? Dat nu ook weer niet. In de tweede helft trok Marokko zich terug op de eigen helft en bouwde een verdedigingsgordel waarop het Italië van weleer jaloers zou op zijn. Maar ook hier: de discipline waarmee dat gepaard gaat, is indrukwekkend. Alsof door een elastiek aan mekaar verbonden waren, zo schoof de defensie van links naar rechts en geraakte Spanje er niet door. Een schot van Dani Olmo op de vuisten van Bono. Een vrije trap van dezelfde Dani Olmo in de slotfase schoot door maar Bono liet zien dat hij ook een topkeeper is.

In de eerste helft was het nog anders geweest. Toen ging Marokko vrijer zijn kans en kreeg het ook de beste kansen. Twee om precies te zijn. Een schot van Mazraoui werd door Unai Simon gepakt, Aguerd kopte in kansrijke positie over. Als Marokko met twee kansen de meeste mogelijkheden had, dan moest Spanje het met minder doen. Eentje dus. Even voor het halfuur glipte Asensio dan toch eens door die defensie. Hij besloot in het zijnet.

Op de paal

Al die Spaanse moeite om door die Marokkaanse defensie te geraken, lag ook aan La Selección zelf. De Spanjaarden combineerden niet zo nauwkeurig als we van hen op dit toernooi al gewoon waren, zeker in de eerste twee wedstrijden tegen Costa Rica en Duitsland.

In de verlengingen beukte Spanje steeds meer op de Marokkaanse defensie die in het eigen strafschopgebied ging kruipen. Toch was de beste kans voor Marokko maar Cheddira stuitte op Unai Simon. In de extra tijd van de verlengingen trapte Sarabia namens Spanje nog op de paal.