De ontgoocheling droop na afloop van de gezichten. Voor rust kreeg Lyra-Lierse immers voldoende kansen om de match dan al in een definitieve plooi te leggen. Het gebrek aan efficiëntie dreigde de Pallieters aanvankelijk weinig stokken in de wielen te steken, nadat Jordy Peffer één dag na zijn 26ste verjaardag voor een tweede, geruststellende thuisgoal leek te zorgen.

“Dan verwacht je dat we die zege ook over de streep zullen trekken”, zuchtte Jiri Struyf. “Er leek trouwens geen vuiltje aan de lucht, want Lille United was amper aan een deftige doelkans geraakt. Maar dan lopen we toch op een frommelgoal en merk je dat we aan het twijfelen slaan. We vergeten plots te voetballen en kruipen achteruit. Als dan in de slotfase ook nog de gelijkmaker uit de lucht valt, kan je wel door de grond zakken.”

Jiri Struyf zelf had nochtans meer dan een uur in fraaie acties gegrossierd. Toch kon de flankaanvaller niet anders dan een erg bitter gevoel overhouden aan zijn werkavond.

“Bovendien voel ik me ook een beetje schuldig met die bal tegen de paal in de eerste helft. Gaat die binnen, dan happen we dan al een dubbele voorsprong en ligt Lille United in de touwen. Akkoord, ik mag misschien op een degelijke partij terugblikken, maar wat heb je daar aan? We laten alweer domme punten liggen en dat overkomt ons te vaak dit seizoen.”

In tien matchen wist Lyra-Lierse inderdaad nog maar vier keer te winnen en slikte het al vijftien tegentreffers. Cijfermateriaal dat heel dringend moet opgesmukt worden en dat beseft ook Jiri Struyf.

“Uiteraard kunnen we hiermee niet tevreden zijn. Enkele weken geleden dachten we dat de trein vertrokken was na die zes op zes. Maar nu pakken we één schamel puntje uit confrontaties met Londerzeel en Lille United. Er rest ons de komende weken geen andere optie dan een reeks neer te zetten.”