De wedstrijd was nog maar drie minuten oud toen doelman Yarne Arrazola De Onate bezoeker Versteeven foutief afstopte. De Desselse goalie blesseerde zich bij die fase, maar hij probeerde toch de penalty van Meeus te stoppen. Dat lukte niet, waarna Arrazola De Onate met een pijnlijk grimas het terrein verliet. De doelman liep vermoedelijk gescheurde ligamenten aan de schouder op en werd vervangen door neef Lode.

Witgoor liet zich door die vroege achterstand niet ontmoedigen. De Desselaars trokken vol in het offensief maar kenden pech in de afwerking. Blockx kopte tegen de paal, een vrije trap van Calor werd onder de lat uitgehaald en even later vond Blockx opnieuw het doelkader, deze keer was het de lat die redding bracht voor Wellen. Net voor het halfuur stelde Hulsmans dan toch verdiend gelijk.

“We zullen Yarne wellicht enkele weken moeten missen maar de groep heeft zich na die fase schitterend herpakt”, analyseert coach Tom Joris. “We hadden de match onder controle en speelden vooruitdenkend. Helaas troffen we twee keer de lat en één keer de paal. De gelijkmaker van Hulsmans was eigenlijk een magere troost, want we verdienden een voorsprong.”

Na de rust liep het stroever en kon Witgoor het mooie voetbal uit de eerste helft niet meer tonen. “Wellen had hun spelsysteem aangepast en daar vonden wij niet meteen een antwoord op”, aldus nog Tom Joris. “Bovendien viel Jorrit Cabanier al na enkele minuten in de tweede helft geblesseerd uit. Wij hebben dan bijgestuurd en opnieuw geopteerd voor drie aanvallers en dat leek te lonen. Helaas kwamen we opnieuw op achterstand toen de bal tot twee keer toe uit de handen van onze doelman werd gestampt. De groep liet zich opnieuw niet ontmoedigen en zo gingen we op en over Wellen. Bij de 3-2 was de euforie heel groot, maar helaas gingen we in de laatste twee minuten van de hemel naar de hel. Zo voelde het echt. We speelden een heel goede wedstrijd en we verdienden het dan ook niet om deze wedstrijd te verliezen.”