Na een lange studieronde ging de bal plots op de stip voor Lille, toen de Tongeren-doelman aan de noodrem trok na een schitterende inspanning van Michiel ­Meynendonckx.

“Eerlijk gezegd vond ik het een lichte strafschop”, geeft Sander Delen toe. “Ik schrok ervan dat er weinig protest was bij hen, zelfs niet bij de doelman. Dat doelpunt was welkom, want we hadden het heel moeilijk. Tongeren vond onze ruimtes goed en was voetballend beter. Maar daar koop je niet veel mee, want we gaven bijna niets weg.”

Ook na de pauze was de ­Lilse defensie op geen foutje te betrappen. Diep in blessuretijd zorgde de moegestreden Sander Delen met een rake knal voor de zekerheid. “Ik heb deze week nauwelijks getraind door knieproblemen, ik was helemaal kapot en maakte vaak de foute keuzes. Ook bij dat doelpunt riep de coach trouwens om de bal in de ploeg te houden. Het deed deugd om op het einde van de wedstrijd nog eens een rijtje hoger te mogen staan. Ik denk dat die rol me op dit niveau en in onze formatie beter ligt, maar ik klaag zeker niet.”

Delen, die mocht terugblikken op een dijk van een wedstrijd, loofde zijn ploegmaats na afloop. Voor het eerst sinds speeldag 1 kon Lille de netten schoonhouden. ­“Jeffrey Pauwels verdient dit. Hij heeft ons de voorbije wedstrijden met heel wat schitterende reddingen lang in de match kunnen houden. Ook ons middenveld verdient een pluim. Hoe zij zijn blijven lopen, zowel vooruit als achteruit: chapeau!” (dero)