LEES OOK. Vader Patrick Evenepoel ziet Remco voor het eerst Flandrien worden: “We horen Remco en Oumi weinig, ze genieten van de verdiende rust”

“We hebben vorig jaar Tadej Pogacar als gast gehad, dus het was logisch dat we nu de man hebben die wereldkampioen is, de Vuelta won en Luik-Bastenaken-Luik op zijn naam schreef. Allemaal in hetzelfde jaar en hij is amper 22 jaar. Dat maakt mij een beetje ziek, om eerlijk te zijn.”

Aan het woord is Geraint Thomas, Tourwinnaar in 2018 en dit jaar nog derde in Parijs, tijdens zijn eigen podcast ‘Geraint Thomas Cycling Club’. Te gast is niemand minder dan Remco Evenepoel, die Thomas nog versloeg in de slottijdrit van de Ronde van Zwitserland. “Ja, dat was mijn mooiste zege van het seizoen”, lacht de Flandrien van 2022. “Ik kan niet trotser zijn dan iemand als Geraint Thomas (die de Tour de Suisse won, red.) te verslaan, zeker!”

De Welshman heeft Evenepoel zien uitgroeien tot een echte superster. “Ja, ik ga niet meer naar de winkel”, aldus de wereldkampioen. “Dat laat ik over aan mijn vrouw, en ik vergeet toch altijd dingen. (lacht) Mijn sterrenstatus? Ja, je merkt dat vooral in de kleine dingen. We wilden ons huwelijk eigenlijk geheimhouden, of toch redelijk privé en kleiner dan dat het nu was. Maar alles liep naar wens. We waren alleen wat te laat, waardoor heel wat mensen al vertrokken waren denk ik.”

Tour of Giro?

Evenepoel stelt daarna dat hij een huis gekocht heeft in Spanje en dat alles klaar is om daar in te trekken. “De mensen die iets van mij willen, gaan dan niet weten waar ik ben”, lacht hij. “Dan kunnen we het allemaal een beetje rustiger houden. Het gevaarlijkste is dat iedereen iets van mij wil, en dat moet je onder controle proberen te houden. November en december, dat zal een uitdaging zijn. Dan krijg je van die tv-shows rond de feestdagen en zo. We gaan focussen op wat belangrijk is, dus niet meedoen aan een zangwedstrijd of zo.”

Uiteraard kwam ook dé vraag aan bod: Tour of Giro in 2023? “We wachten op het parcours van de Tour”, klinkt het antwoord. “De Giro ziet er redelijk goed uit voor mij, met zeventig tijdritkilometers, maar we weten niet of de Tour hetzelfde gaat zijn. Dan zullen we er over nadenken. We hebben ook Fabio (Jakobsen, red.), die als hij zijn dag heeft de snelste sprinter in het peloton is. We gaan het zien. Het zou logisch zijn als ik de Tour nog een jaar oversla. Maar als het parcours mij goed ligt, kunnen we het zeker proberen.”

LEES OOK. Remco Evenepoel is nu ook Flandrien van het Jaar en kijkt al naar volgend seizoen: “Ja, ik heb al beslist of ik de Tour of de Giro rijd”

Evenepoel vertelde nog een opmerkelijk verhaal uit zijn gewonnen Vuelta. “Ik heb mezelf ontzettend verrast, vooral dat ik de schade beperkt kon houden aan het einde”, stelt hij. “Ik was ook verrast dat een valpartij zo veel impact kan hebben op je lichaam. Langs de buitenkant had ik weinig schade na mijn val in de twaalfde rit, maar de spieren rondom mijn fractuur uit de Ronde van Lombardije waren erg stijf en pijnlijk. De dag dat ik een minuut verloor op Roglic kon ik niet op mijn pedalen staan. Dat was daar wel nodig, want het was 16 -17 procent. Ik had geen power. Toen ik van de fiets stapte kon ik ook amper lopen, dus er was echt iets fout in mijn lichaam. Ik had geluk dat ik snel herstelde op de rustdag. Ik voelde tijdens de start van de laatste week dat mijn benen hersteld waren.”

Over die horrorval in Lombardije… “Dat was de ergste dag van mijn leven en ook voor mijn familie”, aldus Evenepoel. “Ik voelde op een zeker moment dat ik mijn benen kon bewegen en toen wist ik dat ik nog leefde. In dat geval wil je alleen maar overleven. Ik heb na de val zeven weken in bed gelegen en ging er alleen uit voor de wc. Ik herinner me dat Oumi haar examens had. Zij was aan het studeren, ik lag in mijn kamer. Ik moest haar een bericht sturen om mij helpen op het toilet. We probeerden positief te blijven, want ik leefde nog. Dat was het belangrijkste.”

“Ik heb een tijdje gedacht dat het einde van mijn carrière zou zijn”, stelt hij ook nog. “Net toen ik weer terug op niveau was, wilde ik dolgraag opnieuw met mijn ploeggenoten trainen, maar dan kreeg ik meteen een terugval. Mijn lichaam was nog niet klaar was voor het topniveau en ik moest weer zes weken rusten. Toen was ik heel bang dat die druk op de spieren in de onderrug nooit weg zou gaan... Ik heb nu na een week fietsen nog steeds het probleem dat de rechterkant van mijn onderrug - waar de fracturen waren - heel stijf wordt en gaat blokkeren. Mijn rug moet dus bijna elke week nagekeken worden of gekraakt. Bijvoorbeeld: mijn rug zat volledig vast na die lange reis van de Vuelta naar Australië voor het WK. Allemaal door die crash dus, omdat ik een paar spieren verloren ben. Het voelt altijd wat vreemd aan, dan moet ik stretchen om mijn rug te activeren.”